Η ΘΥΡΑ 7 διοργανώνει αυθημερόν εκδρομή με πτήση τσάρτερ, στην Μπορντώ για την ρεβανς με την , FC Girondins de Bordeaux για τους 16 του Champions League, την Τετάρτη 17 Μαρτίου.
Αναχώρηση Τετάρτη πρωί και επιστροφή αμέσως μετά τον αγώνα.
Κόστος εκδρομής 340€ (χωρίς το εισιτήριο αγώνα).
Η οδική εκδρομή αναχωρεί την Δευτέρα 15 Μαρτίου και επιστρέφει το Σάββατο 20 Μαρτίου. Κόστος οδικής χωρίς καμπίνα 200€ (χωρίς το εισιτήριο αγώνα) και με καμπίνα 240€ (χωρίς το εισιτήριο αγώνα)
Δηλώσεις συμμετοχής στους συνδέσμους, απο όπου θα διατίθενται και μεμονωμένα εισιτήρια αγώνα.
Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο ήταν εκπληκτική και η coreo άφησε πολλούς με το στόμα ανοιχτό. Ο κόσμος ήταν στο πλευρό της ομάδας, η ομάδα προσπάθησε, είχε ευκαιρίες, πάλεψε απέναντι στην Μπορντό αλλά γνώρισε την ήττα με 0-1 μέσα στο Στάδιο Καραϊσκάκη, καθιστώντας την υπόθεση "πρόκριση στους 8" πολύ δύσκολη. Ο Ολυμπιακός είχε ευκαιρίες ακόμη και για να κερδίσει τον αγώνα, ήταν καλύτερος στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα από τους Γάλλους αλλά μια αδράνεια της άμυνας στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου και μια κακή υπόδειξη του διαιτητή Χάουαρντ Γουέμπ στο τέλος του αγώνα, όταν και ακύρωσε κανονικό γκολ του Μαρέσκα στέρησαν από τον Ολυμπιακό έστω τον βαθμό της ισοπαλίας. Πολύ καλοί οι Μέλμπεργκ, Λούα Λούα από πλευράς Ολυμπιακού τη στιγμή που η Μπορντό είχε σε καλή ημέρα τους Γκορκίφ και τον γκολκίπερ Καρασό, που έβγαλε τους Γάλλους από δύσκολη θέση σε πολλές περιπτώσεις.
συνέχεια http://www.pesetero.net/pesetero72_jml/index.php?option=com_content&view=article&id=504:--0-1--&catid=37:matchescategory&Itemid=63
Ο μεγάλος Ολυμπιακός επέστρεψε στις επιτυχίες. Μεγάλη εμφάνιση και νίκη στον τελικό του Κυπέλλου με 68-64 επί του χαμένου.
Η μεγάλη ομάδα της Ελλάδας, παρέδωσε μαθήματα μπάσκετ, άμυνας, επίθεσης και ριμπάουντ και ό,τι άλλο ήθελε στον τελικό που έγινε στο Ελληνικό. Ο Θρύλος ήταν η καλύτερη ομάδα στο παρκέ και ανάγκασε τον Ομπράντοβιτς να φύγει με σκυμμένο το κεφάλι από τον αγωνιστικό χώρο. Ο Θρύλος, από τη στιγμή που πέρασε μπροστά στο σκορ, κατάφερε να διατηρήσει το προβάδισμά του σε όλη τη διάρκεια που απέμενε και μπόρεσε να φτάσει στην κατάκτηση του Κυπέλλου. Όλοι ήταν υπέροχοι και δίκαια έφτασαν στη μεγάλη αυτή νίκη, που μας γεμίζει με αισιοδοξία για το μέλλον. Άντε και το πρωτάθλημα τώρα, τώρα που αρχίσαμε να τους πατάμε το κεφάλι.
..................................... Τα δεκάλεπτα: 15-18, 37-31, 50-42, 68-64 ΚΥΠΕΛΛΟΥΧΟΣ (Παναγιώτης Γιαννάκης): Παπαλουκάς 3 (1), Πεν 7 (2), Τσίλντρες 7, Βούιτσιτς 4, Μπουρούσης 8, Χαλπερίν, Κλέιζα 12 (1), Μαυροκεφαλίδης 2, Βασιλόπουλος, Σχορτσιανίτης 3, Τεόντοσιτς 20 (3) ΧΑΜΕΝΟΣ (Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς): Τέπιτς, Σπανούλης 4, Περπέρογλου 6 (2), Μπατίστ 10, Φώτσης 2, Χέισλιπ 6, Νίκολας 10 (2), Διαμαντίδης 12 (2), Πέκοβιτς 12, Γιασικεβίτσιους 2 http://www.gavros.gr/Default.aspx?id=52420&nt=108&lang=1
Μπορούσε κανένας μετά τη λήξη του ημιχρόνου να σκεφτεί πως ο Ολυμπιακός, αυτός ο χορταστικός Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου, θα κινδύνευε ακόμα και με ήττα από τον Εργοτέλη; Σίγουρα όχι. Κι όμως, τα φαντάσματα του παρελθόντος έκαναν την εμφάνιση τους στο τερέν του "Παγκρήτιου" και ο Ολυμπιακός χάρη στις επεμβάσεις του Νικοπολίδη, την πολλή δουλειά του Λεντέσμα και το φιλότιμο του Μέλμπεργκ γλύτωσε από την ήττα και έχασε τεράστια ευκαιρία να "πιάσει" τον Παναθηναϊκό στην πρώτη θέση, μεταφέροντας το άγχος στην απέναντι όχθη. Στο πρώτο ημίχρονο χάσαμε ευκαιρίες για άνετο 0-2, 0-3 και στο δεύτερο ημίχρονο κάτι το τραγικό κοουτσάρισμα του Μπάντοβιτς, κάτι ο εφησυχασμός "θα το πάρουμε το ματσάκι" έφεραν το τελικό 1-1 που μπορεί να μην είναι καταστροφή, αλλά πλέον η υπόθεση "τίτλος" δεν εξαρτάται από εμάς. Κρίμα γιατί δεν μπορέσαμε να συνδυάσουμε την κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας στο μπάσκετ με ένα "διπλό" στην Κρήτη, αφού φαίνεται πως ο φετινός ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός μας επιφυλάσσει ακόμη πολλά "Σκωτσέζικα ντουζ"...
συνέχεια http://www.pesetero.net/pesetero72_jml/index.php?option=com_content&view=article&id=503:-1-1-&catid=37:matchescategory&Itemid=63
''Ο Χρήστος Μυτακίδης ήταν ένας 29χρονος φανατικός οπαδός του Ολυμπιακού, που δεν έχανε παιχνίδι για παιχνίδι της ομάδας, εντός κι εκτός έδρας, σε Ελλάδα και πολλές φορές κι Ευρώπη. Πριν λίγες ημέρες έχασε τη ζωή του, σε τροχαίο, οδηγώντας μηχανάκι.
Οι γονείς του και τα αδέλφια του, που είναι φίλαθλοι άλλης ομάδας, της ΑΕΚ, αφού θρήνησαν κι έκλαψαν, πήγαν στον Ολυμπιακό και ζήτησαν ένα πράγμα: κατά την κηδεία του Χρήστου, να περάσει η νεκροφόρα από τις εγκαταστάσεις του Ρέντη και να βγουν για λίγο έξω οι παίκτες και να αποχαιρετήσουν τον νεκρό. Εξήγησαν ότι νιώθουν πως αυτή θα ήταν η τελευταία επιθυμία του Χρήστου, αν μπορούσε να την εκφράσει...
Κι έτσι κι έγινε. Προχθές έγινε η κηδεία και με περίπου 700 μηχανάκια φανατικών οπαδών όχι μόνο του Ολυμπιακού, αλλά κι άλλων ομάδων (το παιδί είχε καφετέρια στον Ταύρο και γνώριζε πολύ κόσμο, όντας πολύ αγαπητός), "πέρασε" έξω από το Ρέντη και οι παίκτες του Ολυμπιακού βγήκαν έξω και αποχαιρέτησαν τον Χρήστο.''
Τη Κυριακή γίνετε τελικά ο αγώνας βόλλευ στη Λαμία(18:30)
Πληροφορίες στο σύνδεσμο
Το παρών όλων μας...απαραίτητο.
Οι δηλώσεις συμμετοχής για τον αγώνα του Ch.L. με τη Μπορντό ξεκίνησαν
Υ.Γ.Βαζέλα έτσι και χάσεις το φετινό πρωτάθλημα...είσαι να το κλείνεις το μαγαζί
Για μένα θα 'ναι το πιο κάυλα απ'οσα έχω μέχρι σήμερα-ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΧΑΣΕΙΣ..ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΣΚΑΤΟ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΗ ΚΑΛΤΣΑ... Υ.Γ.2 Τελικά είσαι γρήγορος και στο τρέξιμο καί στο χέσιμο .. Υ.Γ.3. ''Μπράβο'' στα μυαλά όσων είναι υπέυθηνοι για της ώρα διεξαγωγής των Σαββατιάτικων αγώνων...6μιση ποδόσφαιρο-7 τελικός μπάσκετ.. Υ.Γ4Τη Κυριακή θα φανεί αν η μπουγάτσα μπορεί και να ναι..αρσενική
Με εμφάνιση πρωταθλητή ο Ολυμπιακός "καθάρισε" τον Αστέρα στην Τρίπολη με 1-3 και εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο το δώρο που του έκανε η Καβάλα, η οποία κέρδισε τον Παναθηναϊκό με 0-2 στο ΟΑΚΑ με τη διαφορά μεταξύ των δύο να μειώνεται πλέον στους 3 βαθμούς. Χωρίς να είναι εντυπωσιακός ο Ολυμπιακός έκανε μια πειστική εμφάνιση ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, βρέθηκε να προηγείται με 0-2 από το 8ο λεπτό και παρά τα "νεκρά" διαστήματα του δεν σάστισε όταν ο Αστέρας μείωσε και "κλείδωσε" μια σπουδαία νίκη σε μια δύσκολη έδρα και με άσχημες καιρικές συνθήκες. Κορυφαίος από πλευράς Ολυμπιακού ο Λομάνα Λούα Λούα που πέτυχε δύο πολύ ωραία γκολ (τα πρώτα του μετά την επάνοδο του στην ομάδα) και ήταν διαρκής πηγή κινδύνων, ενώ εγγύηση για τα μετόπισθεν της ομάδας ήταν ο Αντώνης Νικοπολίδης. Η επόμενη αγωνιστική με τους αγώνες Εργοτέλη - Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκού, ίσως είναι κομβική και να φέρει τα πάνω-κάτω...
συνέχεια εδώ .. http://www.pesetero.net/pesetero72_jml/index.php?option=com_content&view=article&id=501:-1-3-the-great-comeback&catid=37:matchescategory&Itemid=63
Για να μη ξεχνάμε καποιοι μεγαλύτεροι..για να μαθαίνουν καποιοι πιο μικροί
Πόστ από το Ultras
''Δε θα ξεχασω ποτε…
…την πρωτη φορα στην 7 ωωω τι κοσμος!,παντα σκυφτος παντα σεβασμος,εκει στην ακρη στα μουλοχτα,γκοοοολ και 5 σκαλια πιο κατω,σχιζοφρενεια τραλαλαλα,πουτανα όλα,τα καπνωγονα,τις σταχτες στο κεφαλι,ξανα γκοοοολ,τις αγκωνιες χαλαλι όμως,το σκαρφαλωμα στα συρματα,προσοχη στα καρφια χαμηλα στο καγκελο,τον Αττιλιο, ολοι χερια ρεεεεε,ΤΟΥΟΤΑ ΓΙΑΝΙΤΣΑΣ ΓΙΑΝΙΤΣΑΣ ΤΟΥΟΤΑ,88 την υποδοχη Ντεταρι 50000 κοσμος,Λαγιος ο Θεος.Λαγιος Ισχυρος,εκεινος απαντα «ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ»,το 4ο γκολ με Ντεταρι στον Οφη το 90,το μπλε του σωβρακο,τελικος 88 το αστοχο πεναλτυ,γιατι ρε Φουνες?,το κλαμα στα σκαλια,91 Λεωφορος το γκολ του Αναστο με Αθηναικο,χαμος στη Θ13,το γκολ πεναλτυ του Νινιαδη στο Delle Alpi,την αποκρουση Ελε στο Old Trafford,το χαμενο πεναλτυ του Αλεκου με Βαντσικ ξανα κλαμα στα σκαλια,τους 35 στο Παλέ,τις 70000 με Λαρισα,ΑΕΛ τυρι το μουνι της μανας σας Λαρισινοι,τις 65000 με Διαγορα χανει πεναλτυ ο Ψευτης,τον Εντβαλντο φαουλ και σαβουρα,,τις 50000 με Δοξα,το πεναλτυ στο 91,χαμος στα σκαλια ξανα πισω,1-1 στο 91’ και ταβλα τα βαζελια,Μηρτσο γερα το βραδυ στον Καρρα ,Αργυρη καριολη φερ’το πορτοφολι,τα καπνογωνα από το 80ο λεπτο με Μονακο,94 το ξυλο με μπαοκια στο ΣΕΦ,που’ναι το αυτι σου?,τα σιφωνια,το ξυλο στην Πειραιως,το ξυλο στη γεφυρα,Κολαση ο Πειραιας,το κυνηγητο σε Ομονοια και τα γυρω στενα,τον 4ο τελικο κοτες ο Αττιλιο στο ΣΕΦ με πρασινα κασκολ,το ξυλο και τα δακρυγωνα με μπατσους το 88 στο ΟΑΚΑ με Μπαοκ,Ξαμαξ Εστερ Κραιοβα,την εμφανιση FIAT μπλε ασπρη κοκκινο σορτσακι,τη CITIZEN,Πετροβιτς γαμησου και αντε παρετησου,ο Κωσκοτας Αμερικη ο Σαλιαρελης φυλακη…,το δακρυγωνο στη Φιλαδελφεια,το κυνηγητο σε Δημοπουλο,επιστημονες τραλαλαλαλα,το 89 και τα μπαοκια ένα με τα τσιμεντα,την πρασινη 7 από τα πανια,ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΕΔΩ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ,ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΣ,,το γκολ του Αλεκου και φωτια στα πρασινα πανια,τους 5000 στην Τουμπα,τις συγκεντρωσεις στο Μοναστηρακι,τις πορειες στο δασακι,την απεργια του ΗΣΑΠ και ποδαρατο Μοναστηρακι Φιλαδελφεια,στο γυρισμο το σπασιμο του Πιγκαλ στην Πατησιων,τα 50 ατομα χωρις συνοδεια μεσα στο τρενο για Καυταντζογλειο και μετα στο αστικο μεσα από τη Λ.Νικης,τις ατελειωτες ωρες μεσα στο πουλμαν για Ξανθη για να σηκωσουμε το 7ο,την πλατη μου που εγινε μαυρη από το γκλομπ ενός μπατσου στην Τουμπα στο 1-2,τις 4000 στη Λεωφορο με τα πρασινα πανια,τις πετρες σε Ν.Σμυρνη,Τουμπα,Φιλαδελφεια και Ευκαρπια,την ανακαινηση της Λεωφορου,τον Τασο να σηκωνει στον αερα τον Αποστολακη,το κωλοδαχτυλο του Σαργκανη το 88,το γκολ του Κουσουλακη στο κυπελλο με Καλαμαρια,το κατοσταρι του Δημοπουλου με Αθηναικο,το τριποντο του Τομσον,τις χαμενες βολες του Πασπαλιε,την ταπα του Φασουλα με Μπολονια,τα τριποντα του Εντι,το ντιρεκτ του Μιλαν στη λουγκρα,το ξυλο στους Γιουβεντινους εξω από το Delle Alpi,τις γυρες στα στενα του Τορινο για να βρουμε να φαμε μετα το ματς και την αναμονη στα παγκακια για το πρωτο τρενο για Μιλανο,το κινυγητο στη Μαδριτη με τους νταβατζηδες,τους ULTRAS SUR να κανουν πισω όταν κατεβηκαμε από τα πουλμαν,τις μπυρες στην Albert Dock του Λιβερπουλ,τα coffee shop στο Αμστερνταμ,τις πουτανες στην Red Light District,τις μπυρες με το Νικολακι στο Ζερλαν,το ξαφρισμα του duty free στο αεροδρομιο της Λυων,τον μαλακα τον Αγγλο που εχασε το δρομο για το Old Trafford,τον Α…… που σηκωσε στον αερα τον ιδιο μαλακα στην επιστροφη,το βρεγμενο σωβρακο μου και το κλαμα στο 1-3 στη Βρεμμη,το respect των Ρωμαιων στην curva Nord,το ντου στους Λατσιαλι στη Sud,την κοπανα σπο τη σκοπια για να δω τον τελικο της Ρωμης με Μπαρτσα,το διπλο στην Τουρκια με Εφες και το σηκωμα της ερυθρολευκης σημαιας στον ιστο σε φυλακιο στο Σουφλι,το τρεξιμο στον Πυργο από τους μπατσους που μολις ειχα ορκιστει φανταρος,την αποβολη στο σχολειο για το καπνογωνο,τις φωτογραφιες στους παγκους της Ομονοιας με Ερυθρολευκες κερκιδες,το κρεμασμενο μπρελοκακι Θ7 στο τζιν,το μαυρο flight και το ξεφτισμενο κασκολ που φοραω από το 91 μεχρι και σημερα,τις δεκαρες Martin's,το δωματιο μου τιγκα στις αφισες,κάθε εβδομαδα τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΛΑΟ με αφισα στην τελευταια σελιδα,τη μπαλα κατω από την παλια 7,τα βρωμικα εξω από τα εκδοτηρια και τις μπυρες στο FOLLIE,τα ντου στα διαλειματα του σχολειου με βαζελες,τα ανεκδοτα που μας ειχαν βγαλει στο σχολειο για το 10χρονο παιδακι,τα ματς που ακουγα απο το ραδιοφωνακι στην ΕΡΑ όταν δεν ημουν γηπεδο,τις αγκαλιες στα γκολ με αγνωστους,τις γκομενες που ειχα στησει για να παω γηπεδο,την ημερα που εμεινα εξω από την εκδρομη για Σαραγοσα χανοντας τη θεση τελευταια στιγμη,τους γνωστους που εχουν φυγει!
Γουσταρω που ολη την ημερα η σκεψη μου ειναι κοντα σου και όχι σ’εκεινη,
που ακουγοντας τραγουδια σκεφτομαι εσενα και όχι ρομαντικες στιγμες μαζι της,
που ειμαι 33 και όμως δεν είναι καποια φαση που περναω αλλα εισαι η καθημερινοτητα μου από μικρο παιδι,που εισαι η μεγαλυτερη μου καψουρα!
Δε μετανιωνω που «ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΑΦΗΣΑ,ΤΗ ΓΚΟΜΕΝΑ ΠΑΡΑΤΗΣΑ… »
Σ’ευχαριστω που εχεις δωσει νοημα στη ζωη μου και για όλα αυτά που εχω ζησει μαζι σου!'
Και ξερετε ποσα τικετα κοβαμε εκεινη τη χρονια στο ΟΑΚΑ που τελικα τερματισαμε στην 7η θεση αν θυμαμαι καλα; 65 χιλιαρικα με Διαγορα! 60 χιλιαρικα με Παναχαικη! 50 χιλιαρικα με Ηρακλη!
...και 75000 με Λαρισα
Ο Ολυμπιακός έπαιζε στην Πάτρα, βόλεϊ με την τοπική ομάδα της ΕΑΠ. Τα παιδιά του τοπικού συνδέσμου είχαν προετοιμαστεί «κατάλληλα» για αυτό το παιχνίδι για να φωνάξουν για την ομάδα τους και να την υποστηρίξουν. Το κλαμπ εκεί δυναμικά επανήλθε και δεν του κουνιέται στα ίσια κανείς, τα παιδιά είναι με πολύ όρεξη και μόνο με πουστιές μπορούν οι τοπικοί (όπως διαπίστωσαν οι δικοί μας) πράσινοι λαγοί να τους κοντράρουν.
Τα παιδιά της Πάτρας μαζεύτηκαν στο σύνδεσμο τους, και επειδή δεν είχαν όλοι μεταφορικά ξεκίνησαν «όπως πρέπει» με φωνές για το γήπεδο και με τα πόδια. Ο δρόμος που ακλούθησαν τα παιδιά ήταν η 3ων ναύαρχων για να πάνε γήπεδο. Έτσι όπως πήγαιναν 60 από αυτούς, περάσανε από το σύνδεσμο των λαγών, εκεί 1 περιπολικό και περίπου 30 από αυτούς όλοι με κράνη και φορτωμένοι. Εκεί ξεκίνησε η μάχη. Οι λαγοί βγήκαν πέταξαν και αφού απάντησαν οι δικοί μας με ντου, αμέσως οι βάζελοι κάνανε οπισθοχώρηση στο σύνδεσμο τους και σε όλο τον δρόμο προς τα πίσω.
Οι δικοί μας ξεκίνησαν να φύγουν αφού τους είχαν τρέξει, γιατί υπήρχε και περιπολικό. Έτσι όπως έφευγαν προς τα πίσω αργά και σταθερά χωρίς να τρέχουν, γιατί έπρεπε να φύγουν λόγο αστυνομίας, αφού ήξεραν ότι μετά την επίθεση που δέχτηκαν και παρόλα αυτά τους έβαλαν στην λαγοφωλιά τους, πάλι η αστυνομία η τοπική θα κυνηγούσε τους Ολυμπιακούς. Τότε ξεμύτισαν ξανά οι βάζελοι, οι λαγοί....εκμεταλλεύτηκαν ως συνήθως την ευκαιρία ότι έπρεπε να φύγουν οι Ολυμπιακοί λόγο αστυνομίας και βγήκαν πάλι από το στενό. Εκεί οι δικοί μας όταν τους είδαν σταμάτησαν και τους περίμεναν. Οι βάζελοι έκαναν ένα ντου του κώλου...όταν είδαν ότι οι δικοί μας δεν έκαναν πίσω αμέσως σταμάτησαν, τότε οι δικοί μας άρχισαν την απάντηση τους, την δική τους επίθεση... Τότε πιάστηκαν οι πρώτοι τους, έφαγαν τις ροπαλιές τους, και αμέσως έτρεξαν πάλι στο στενό και κουτούλησαν στην πόρτα του συνδέσμου για να μπουν μέσα... Δεν χωρούσανε βλέπετε με τα κράνη οι βλάκες.
Αυτό το σκηνικό έγινε για άλλες 2 φορές... Ακριβώς το ίδιο με τις λαγόκοτες. Στο τελευταίο ντου, μπήκαν οι τσος στην μέση και έριχναν δακρυγόνα μόνο προς το μέρος μας... Και οι βάζελοι μπροστά τους με κράνη και σιδερά ρίχνανε μολότοφ παρέα με τους μπάτσους. Οι δικοί μας εννοείτε έφυγαν στο ωραίο.... Αφού τους είχαν αποτελειώσει.
Ο απολογισμός, 23 οπαδοί του Ολυμπιακού δεμένοι, και μόνο 1 λαγός....
Η φωτογραφία τα λέει όλα....
Υ.Γ. Πουτάνας γιοι λαγοί, βαζέλες Πατρινοί. Υ.Γ. Από εδώ και πέρα φάπα στην Πάτρα, τέλειωσαν τα ψέματα λαγουδάκια... Υ.Γ. Οι πιο καλοί σας φίλοι οι αστυνομικοί.
Μικρά,μεγάλα θεματάκια των τελευταίων ημερών.. 1)''Η λύση των ακριβών εισιτηρίων επιλέχθηκε τελικά από την ΕΟΚ και τις ΚΑΕ Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός για την ασφαλή διεξαγωγή του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδας στο κλειστό του Ελληνικού.Στη σύσκεψη των εμπλεκομένων την Τετάρτη (οι δύο ΚΑΕ, η ΕΟΚ και η Αστυνομία) αποφασίστηκε ότι στις δύο ομάδες θα δοθούν από 750 εισιτήρια τα οποία θα τιμώνται 75 ευρώ το ένα. Ο τρόπος διάθεσης των εισιτηρίων δεν αποσαφηνίστηκε και είναι θέμα προς συζήτηση μεταξύ των ομάδων και της ομοσπονδίας.''
75 ευρώ εισητήριο?? Σε περίοδο οικονομικής κρίσης..Πέρυσι είχε 50..φέτος 75,του χρόνου 100?
Τσακάλια μου.Το σκεπτικό ,σύμφωνα μ'αυτά που μας έχουν συνηθίσει,θα ναι να ''απομακρύνουν'' όλους όσους έχουν μιά έφεση στη βία....Λές και η βία είναι προνόμιο των φτωχών.Μεγαλόδημοσιογράφοι,υπουργοί,δικηγόροι και λοιποί ''ευηπόληπτοι'' πολίτες μπορούν να παραβρεθούν στο γήπεδο...έστω κ'αν εχουν ''συλληφθεί'' απο κάμερες και φωτογραφικές μηχανές σε βίαιες συμπεριφορές..σωστα?
2) Για την απαγόρευση μετάβασης σε εκτός έδρας παιχνίδια τι να πρωτοπούμε
Οτι είναι 100% ''χουντική'' η απόφαση?Οτι είναι έμμεση παραδοχή της αστυνομίας οτι δεν μπορεί να κάνει μέρος της δουλειάς της,για την οποία πληρώνετε?Εγώ ξέρω οτι όποιος δεν μπορει να βγάλει κομμάτι της δουλειάς του ή απολύετε ή δηλώνει παραίτηση..αν φοράει παντελόνια...Τα τραγελαφικά που θα ζήσουμε ακόμα μια φορά δεν θα χουν τελειωμό μ'αυτο το μέτρο
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΟΠΑΔΩΝ-ΕΙΣΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ-ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ,ΕΙΣΟΔΟΥ ΣΕ ΓΗΠΕΔΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΞΗ ΧΟΥΝΤΙΚΗ..ΤΑ ΓΗΠΕΔΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΜΗΝ ΜΑΣ ΓΑΜΑΤΕ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ,ΖΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΡΙΚΑΛΑ ΘΥΡΑ 7
3)Από άρθρο του Κ.Νικολακόπουλου...
εξέτιση ποινών και ..κάποιοι βασικοί παγκίτες,από αντιπάλους του ζέλα στα μεταξύ τους παιχνίδια.
Και αν για τις μικρές ομάδες μπορεί να πεί κάποιος οτι έτσι κι'αλλιώς στα ''χαμμένα''..ήταν στο προγραμμά τους,με τις μεγαλύτερες ξυνίζει,μυρίζει,βρωμάει...στη καλύτερη των περιπτώσεων
και αναφέρετε μόνο στις ''ποινές'' και τους τραυματισμούς..αν έπιανε και τη διαιτησία..θα ξημερώναμε
έχουμε και λέμε... 1η αγ.Εργοτέλης-ΠΑΟ. Ο Εργοτέλης δεν είχε τον Κορδονούρη και είχε αφήσει στον πάγκο Λεάλ, Βερπακόφσκις, Φραγκουλάκη και Ρουμπάκη. Στη θέση του τελευταίου προτιμήθηκε ο Γιαλούσης, που έκτοτε δεν ξανάπαιξε. 2η αγ.ΠΑΟ-Ξάνθη. Η Ξάνθη δεν είχε τον Λουτσιάνο και άφησε στον πάγκο τον Μαρτσελίνιο. 3η αγ. Πανθρακικός-Παναθηναϊκός. Ο Πανθρακικός έπαιξε χωρίς τον Μαρτσέλο, που είχε αποβληθεί στο προηγούμενο παιχνίδι του, αλλά και χωρίς τους Βελάσκο, Ρομπέρ, ενώ ο περσινός πρώτος σκόρερ της ομάδας, ο Ντιαλό, είχε μείνει στον πάγκο. 4η αγ.ΠΑΟ-Άρης. Ο Άρης είχε αφήσει στον πάγκο Κάμπορα, Κάλβο και Χαβίτο. 5η αγ.ΑΕΚ-ΠΑΟ. Η ΑΕΚ έπαιξε χωρίς τους Νέμεθ (τότε ήταν ο καλύτερος παίκτης της), Ζεράλντο, Καράμπελα, Μάκο. 6η αγ.ΠΑΟ-Λάρισα. Η Λάρισα έπαιξε χωρίς Ιγκλέσιας, Βενετίδη, Γιαννακόπουλο, Αμπουχατζίρα, Κάσας, ενώ ο Μετίν έμεινε στον πάγκο. Με το που μπήκε αλλαγή είχε δοκάρι, στο 1-0. 8η αγ.ΠΑΟ-ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ έπαιξε χωρίς τους δύο βασικούς κυνηγούς του, τους Μουσλίμοβιτς, Φιλομένο, λόγω τραυματισμών.
10η αγ.Λεβαδειακός-ΠΑΟ. Βασικός γκολκίπερ στον Λεβαδειακό δεν ήταν ο Μπλάζιτς, αλλά ο Καρακώστας, που από τότε έπαιξε μόνο σε δύο ματς.
11η αγ.ΠΑΟ-Αστέρας Τρίπολης. Εξέτισε την ποινή του στον Αστέρα ο Μπαστία (ενώ ήταν τραυματίας κι ο έτερος βασικός αμυντικός χαφ, ο Καρντόζο). 13η αγ.ΠΑΟ-Ατρόμητος. Εξέτισαν την ποινή τους στον Ατρόμητο οι Νεμπεγλέρας και Φαβάλι. Έμειναν στον πάγκο Ολιβέϊρα και Κουτσόπουλος. Τραυματίας ο Τάτος. 14η αγ.Ηρακλής-ΠΑΟ. Παραμονές του ματς τιμωρήθηκαν και δεν έπαιξαν εναντίον του ΠΑΟ για μεταξύ τους επεισόδιο στην προπόνηση οι δύο βασικοί μέσοι της ομάδας, ο Ντιέ κι ο Ντίκα. 15η αγ..ΠΑΟ-Γιάννινα. Εξέτισε την ποινή του στα Γιάννινα ο Κώτσιος (ενώ δεν έπαιξε κι ο Μπακαγιόκο, που είχε ισοφαρίσει τον Ολυμπιακό). 16η αγ.ΠΑΟ-Εργοτέλης. Εξέτισε την ποινή του στον Εργοτέλη ο Ρουμπάκης (ενώ δεν έπαιξε κι ο τραυματίας Μπέτο). Γκολκίπερ στον Εργοτέλη ήταν ο τρίτος της ομάδας, ο Αθανασίου, που έκτοτε δεν ξανάπαιξε. 17η αγ.Ξάνθη-ΠΑΟ. Εξέτισε την ποινή του στην Ξάνθη ο Κιντάνα (ενώ ήταν τραυματίας κι ο άλλος βασικός ακραίος κυνηγός, ο Ζιέντσουκ). 18η αγ.ΠΑΟ-Πανθρακικός. Εξέτισαν την ποινή τους στον Πανθρακικό οι Μαρτσέλο και Παπαδόπουλος. 19η αγ.Άρης-ΠΑΟ. Εξέτισε την ποινή του στον Άρη ο Ναφτί. 21η αγ.Λάρισα-ΠΑΟ. Εξέτισε την ποινή του στη Λάρισα ο Κατσιαρός (ενώ ήταν τραυματίας κι ο έτερος αριστερός μπακ, Βενετίδης, όπως κι ο Αμπουχατζίρα). 22η αγ.ΠΑΟ-Καβάλα. Θα εκτίσει την ποινή του ο αρχηγός της Καβάλας Παβίσεβιτς. 23η αγ. ΠΑΟΚ-ΠΑΟ. Θα λείψει από τον ΠΑΟΚ ο τιμωρημένος Βιτόλο.
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟΥΣ 'ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ'' ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ''ΑΔΙΚΑ ΤΙΜΩΡΗΜΕΝΟΥΣ''...
4)
Επιστολή στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών, με κοινοποίηση στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, απέστειλε σήμερα ο Ολυμπιακός. «Με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι δεν προκαλέσατε σύσκεψη για να ληφθούν μέτρα ασφαλείας για τον αγώνα υδατοσφαίρισης ανδρών μεταξύ της ομάδας μας και του Παναθηναϊκού με γηπεδούχο τον δεύτερο.Δεδομένου ότι είναι νωπά στις μνήμες όλων μας και των φιλάθλων τα εξαιρετικά βίαια επεισόδια που προκλήθηκαν στον αντίστοιχο περυσινό αγώνα στο Δημοτικό Κολυμβητήριο του Χαλανδρίου - έδρα του Παναθηναϊκού τότε -στα οποία δέχθηκε επίθεση η ομάδα μας από οπαδούς του Παναθηναϊκού εντός αγωνιστικού χώρου και από τύχη δεν είχαμε απώλεια ανθρώπινης ζωής καθώς τραυματίστηκαν σοβαρά από χτυπήματα με λοστούς ο προπονητής και ένας αθλητής μας, αναμέναμε να ευαισθητοποιηθείτε. Δυστυχώς όμως δεν λάβαμε καμία πρόσκληση για σύσκεψη αν και περιμέναμε μέχρι και σήμερα την ημέρα δηλαδή του αγώνα. Προκαλεί εντύπωση ότι πριν από τους αγώνες με τον Παναθηναϊκό στην έδρα μας στο Κολυμβητήριο του Πειραιά υπάρχει μεγάλη κινητοποίηση της αστυνομίας για να ληφθούν μέτρα ασφαλείας και προστασίας της ομάδας του Παναθηναϊκού παρά το γεγονός ότι δεν έχει συμβεί το παραμικρό. Όταν είναι γηπεδούχος ο Παναθηναϊκός παρά τα επανελημμένα κρούσματα βίας δεν υπάρχει ο ανάλογος ζήλος εκ μέρους σας».
ΠΑΟ-ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ..ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΣΗΜΑΤΑ ΚΟΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ..ACAB 13!!
5)«Λείπει το πάθος και τρελαίνομαι» «Το βλέπει όλος ο κόσμος ότι από την ομάδα λείπει το πάθος. Εγώ τρελαίνομαι όταν βλέπω στα ντέρμπι οι παίκτες του Ολυμπιακού, μεταφορικά, να τρώνε ξύλο στον αγωνιστικό χώρο και να μην αντιδρούν. Είναι αδιανόητο αυτό που γίνεται τα τελευταία χρόνια, δημιουργείται ένας καυγάς μεταξύ των ποδοσφαιριστών και δεν λειτουργεί ο Ολυμπιακός σαν ομάδα αλλά ο καθένας ξεχωριστά. Εγώ είμαι λίγο ρομαντικός, καλός ο επαγγελματισμός αλλά καλό θα είναι να υπάρχει και το πάθος. Λείπει ο άνθρωπος που θα ανεβάσει λίγο τους τόνους στα αποδυτήρια και θα μεταδώσει το νεύρο στους παίκτες».
αυτά παθαίνεις όταν πάς ν'αλλάξεις το dna μιάς ομάδας σαν του Ολυμπιακού... 6) 10/2/1991 - Πέτρινα χρόνια... Καραισκάκη με αντίπαλο τον Αθηναικό του Χρ.Δημόπουλου(φονιά) πρώην παίχτη του βαζέλα να κάνει χειρονομίες στη κερκίδα.Το αποτέλεσμα στα βίντεο'ς... :)
Μια ζωη στο τρέξιμο πρασινε λαγέ
9 Φεβ 2010
από Fight For Red And White
Λοιπόν... Στην εποχή αυτή που ζούμε ο οπαδός σε μια γενική βάση
είναι η αιτία του κακού στον παγκόσμιο αθλητισμό.
Του χρεώνουν τα πάντα.
Τον στιγματίζουν και πολλά αλλα ωραία.
Ξεκινάμε έτσι το κείμενο γιατί είμαστε και ρομαντικοί.
Πάμε back το reality τώρα... Θέμα μετακινήσεων.
Εμείς πρώτοι φωνάζαμε για τις μετακινήσεις και οι άλλοι απόντες.
Τώρα που όλοι κλαίγονται διαβάζουμε αριστερά και δεξιά
διάφορα ωραίαγενικής αντιμετώπισης. Όμως.
Κυριακή 7 φλεβάρη και ώρα 7 ο ολυμπιακός μας,έπαιζε στο μαρούσι με την τοπική ομάδα. Διακόσια περίπου άτομα ξεκινάμε να πάμε για το ματς. Εκεί όμως κάποιοι θέλουν άλλα... Κάποιοι ποιο πριν είχαν ανοίξει τις πόρτες και έμπαινε όλος ο κόσμος τσάμπα προκειμενου να μην μπούμε. Στα χέρια μας υπήρχαν 100 εισιτήρια. Εμείς αυτό που ζητήσαμε ήταν να μας αφήσουν απλά να δούμε την ομάδα μας. Η απάντηση ήταν αρνητικη.
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ ΟΜΩΣ....Τα "φιλαράκια" μας οι ζελές παίζανε κυψέλη με πανελλήνιο χωρίς κανεις να τους ενοχλήσει να μπούν.
Ο Ολυμπιακός και ο κόσμος του είναι οι κακοί του ελληνικού αθλητισμού.... ΦΑΙΝΕΤΑΙ...
Εμείς το μήνυμα το έχουμε λάβει εδώ και καιρό. Πολλά χρονια πριν. Κάποιοι έχουν ασυλία σε πολλά ζητήματα ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΠΑΔΟΙ...
Εμείς, όπου μπορούμε από το 2003 έως σήμερα,πάμε μαζικά. Όπως πηγαίναμε τότε στα λιόσια και μας γδύναν να βρουν μπλούζες του Ολυμπιακού... έτσι θα πηγαίνουμε και τώρα. Εμείς δεν έχουμε ανάγκη ούτε από αβάντες ούτε από ΚΑΝΕΝΑΝ.Έ χουμε μάθει να στηριζόμαστε στα δικά μας αρχίδια. Οπαδοί του εφέ δεν ήμασταν ούτε θα γίνουμε. Όσο μας θέλετε μακριά σας τόσο θα μας βρίσκετε πίσω σας.
Υ.Γ: Πειραιάς - Μαρούσι, βαζέλες μηδέν.
Υ.Γ2: 5-10-15 φτου και βγαίνω. Υ.Γ3: ΒΑΖΕΛΕΣ ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΤΕΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
Ντροπη σε ολους σας εκει στη ΠΑΕ για το φετινο χαλι...(μιλαμε για τη μερα του αγωνα)
Ουτε ενος λεπτου σιγη,ουτε καν μαυρα περιβαραχιονεια...
Οσο για σενα κυρ.Μπαρμπη μου..θα στο πουμε απλα κ ξαστερα.ΕΛΕΟΣ..(Δε λεμε τιποτα ποιο χοντρο σεβουμενοι τα χρονακια σου)
Μνημοσυνο ειναι ρε ..δεν ειναι ευκαιρια να αρπαξεις το μικροφωνο να σαλιαζεις και να γλυφεις.
Θα περιμεναμε απο καποιους με περισσοτερα χρονια στη πλατη να ξερουν για ποιο λογο μαζευομαστε και ποια πρεπει να ναι σταση μας.Δεν ειναι χωρος κ χρονος για φωτογραφιες,λεζαντα και προπαγανδα
Για ολους αυτους τους λιγους ,ευτυχως,που εχουν ξεχασει η ''ξεφυγει'' απ το νοημα τς συγκεκριμενης μερας εχουμε να πουμε οτι απλα λυπουμαστε για τη παρτη τους...
ΔΕΙΞΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ,ΠΕΣ ΚΑΤΙ ΘΕΤΙΚΟ Η ΒΓΑΛΕ ΤΟ ΣΚΑΣΜΟ...
ΘΥΡΑ 7 ΤΡΙΚΑΛΩΝ
υ.γ.Οσον αφορα τη μερα που γινετε το μνημοσυνο πληροφορηθηκαμε οτι δεν μπορει να γινει αλλη μερα εκτος Σαββατου ή Κυριακης(ετσι οριζει η θρησκεια) και η μερα και ωρα διεξαγωγης του ειναι αποκλειστικα στο χερι των συγγενων των θυματων(και οχι της ΠΑΕ).Οποτε ηταν αδυνατο να τελεστει μνημοσυνο σημερα
Δε το γνωριζαμε και ζηταμε συγνωμη αν παρερμνηνευτηκαμε υ.γ.2 Λυπουμαστε που βρεθηκαμε σ αυτη τη θεση..να καθομαστε μερα που ναι να γκρινιαζουμε αλλα ειναι καταστασεις που κρατανε χρονια και καποτε θα πρεπει αν τελειωσουν υ.γ.3 Στη τελικη δεν πρεπει να περιμενουμε κανενα Σαββατο,κανενα παιχνιδι,κανεναν Μπαρμπη για να τιμησουμε τα αδερφια μας.365 μερες το χρονο τους θυμομαστε,τους τιμαμε,τους εχουμε διπλα μας στο πεταλο,τους εχουμε στις καρδιες μας-Αδελφια ζειτε εσεις μας οδηγειτε
Ξεμπούκωσε επιτέλους ο Ολυμπιακός που έπρεπε να "ξοδέψει" 21 ολόκληρες αγωνιστικές για να καταφέρει να ξεπεράσει τα 30 γκολ, που άλλες χρονιές τα πέρναγε απ'τη... 12η αγωνιστική. Χωρίς να είναι εντυπωσιακοί οι παίκτες του Μπάντοβιτς κατάφεραν να σκοράρουν πεντάκις και να χάσουν και ευκαιρίες για τουλάχιστον άλλα 4 γκολ. Το χορό των γκολ άνοιξε ο Όλοφ Μέλμπεργκ για να ακολουθήσουν τα γκολ των Ματ Ντάρμπισιρ και Κώστα Μήτρογλου, που πέτυχαν από δύο γκολ, ενώ το γκολ του Λεβαδειακού πέτυχε ένας παλιός γνώριμος, ο Γιάννης Ταραλίδης. Με τη νίκη αυτή ο Ολυμπιακός έφτασε τους 46 βαθμούς μένοντας μόνος 2ος αφού ο ΠΑΟΚ "γκέλαρε" στο Καυταντζόγλειο με τον Ηρακλή 1-1, με τη διαφορά απ'τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό να παραμένει πάντως στους 6 βαθμούς, αφού ο Παναθηναϊκός πέρασε άνετα από την Λάρισα κερδίζοντας άνετα με 0-3 την παραπαίουσα τοπική ομάδα
Όταν σταμάτησε ο χρόνος... Κυριακή, 8 Φεβρουαρίου 1981, ώρα 20:50. Τα τηλεοπτικά δίκτυα της χώρας διακόπτουν το πρόγραμμα και όλοι αναρωτιούνται τι να έχει συμβεί. Δεν είναι τσεκαρισμένο, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο. Στην ιστορία της τηλεόρασης, οι διακοπές προγράμματος στη συντριπτική πλειοψηφία δεν είναι για καλό. Δυστυχώς, η αδηφάγα στατιστική δεν έκανε λάθος... Η 20η αγωνιστική του πρωταθλήματος του 1981, περιλαμβάνει το ντέρμπι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ στο γήπεδο Καραϊσκάκη και οι ποδοσφαιρόφιλοι περιμένουν να θαυμάσουν τα μεγάλους άσους των δύο ομάδων. Σαργκάνης, Νοβοσέλατς, Νικολούδης, Αναστόπουλος, Οικονομόπουλος, Αρδίζογλου, Μπάγεβιτς, Μαύρος, είναι μερικοί από τους λόγους που το Καραϊσκάκη έχει αρχίσει να δέχεται τον κόσμο από τις 12:00, ενώ η έναρξη του αγώνα είναι προγραμματισμένη για τις 15:15. Εισιτήρια; Ούτε για δείγμα! Το σκηνικό είναι ιδανικό για μια όμορφη ποδοσφαιρική ημέρα. Ο καιρός ήταν πολύ καλός και φαινόταν να έχει τις καλύτερες διαθέσεις για το ντέρμπι. Μεγάλη πλάνη Ο αγώνας αρχίζει και ο Ολυμπιακός δείχνει να θέλει πολύ τη νίκη και καθώς περνάει ο χρόνος, οι «ερυθρόλευκοι» επιβάλλουν το ρυθμό τους και οδεύουν προς τη νίκη. Τα γκολ μπαίνουν το ένα μετά το άλλο, όπως και τα λεπτά κυλούν. Φαίνεται, βιαζόντουσαν η κάποια μοίρα τα έσπρωχνε όλο και πιο έντονα. Οι Γαλάκος (τρις), Κουσουλάκης, Ορφανός και Βαμβακούλας δίνουν απέραντη χαρά στους οπαδούς τους, «σκορπίζοντας» την ΑΕΚ με 6-0. Ο πίνακας του γηπέδου δείχνει %%# στο τελευταίο γκολ του Ολυμπιακού με τον Νίκο Βαμβακούλα. Η ώρα για τους πανηγυρισμούς πλησίασε, αλλά κάποιοι βιάζονται και θέλουν να τρέξουν στα είδωλά τους και ο κόσμος από την ΘΥΡΑ 7 προσπαθεί να μετακινηθεί προς τη ΘΥΡΑ 1. Το ρολόι «γράφει» 16:58 και… σταματάει, σταματάει χωρίς οίκτο για 21 ανθρώπους. Κάποιος γλιστράει, σπρώχνει τους μπροστά και όλοι τρέχουν ή προσπαθούν να τρέξουν προς την πόρτα. Μάταια..Η πόρτα είναι κλειστή, το σχέδιο της μοίρας είναι απόλυτα οργανωμένο και δεν φαίνεται να υπάρχει ούτε ένα ψεγάδι. Οι φίλαθλοι πέφτουν και καταπλακώνονται μεταξύ τους και η τραγωδία παίρνει σάρκα και οστά. Το χρονικό ακολουθεί σχεδόν «προκαθορισμένο».17:03 Κάποιοι αστυφύλακες κατορθώνουν να "ξεριζώσουν" ένα από τα τουρνικέ και να απεγκλωβίσουν έτσι αρκετό κόσμο. 17:15 Νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται με περιπολικά και 13 ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στο Τζάνειο νοσοκομείο Πειραιά, ενώ έχει σημάνει γενική κινητοποίηση στην αστυνομία και τα νοσοκομεία. 17:30 Αρκετοί φίλαθλοι συγκεντρώνονται έξω από το Τζάνειο με την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. 17:50 Τα τηλεοπτικά δίκτυα (ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ) μεταδίδουν το γεγονός και κάνουν έκκληση σε γιατρούς να προσέλθουν στο Τζάνειο ώστε να ενισχύσουν τους εφημερεύοντες αλλά και για αιμοδότες. Κινητοποιείται επιπλέον προσωπικό και στο Κρατικό Πειραιώς όπου μεταφέρονται κάποιοι βαριά τραυματισμένοι. 18:20 Φτάνουν στο Τζάνειο ο Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών κ. Δοξιάδης και οι Υφυπουργοί κ.κ. Τσουκαντάς και Αποστολάτος και δίνονται εντολές για ακόμα μεγαλύτερη κινητοποίηση γιατρών και αιμοδοτών. 18:30 Το Κέντρο Άμεσης Δράσεως ζητάει από τα πληρώματα των περιπολικών και τους αστυνομικούς εθελοντές αιμοδότες να σπεύσουν στα δύο νοσοκομεία. Εκατοντάδες αστυνομικοί προσφέρουν αίμα. 18:50 Φτάνουν στο Τζάνειο ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Δαβάκης, ο Υφυπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως κ. Αχιλλέας Καραμανλής, ανώτεροι αξιωματικοί της Αστυνομίας και παράγοντες του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ. 19:00 Με εντολή του διευθυντή του ΚΑΒ κ. Καραβά ζητείται να τεθεί σε επιφυλακή και το ΚΑΤ, για να δεχτεί τραυματίες που έχουν ανάγκη νευροχειρουργικής επεμβάσεως. 19:15 Εκατοντάδες άτομα συγκεντρώνονται έξω από το Τζάνειο και με αγωνία ζητούν να μάθουν τα ονόματα νεκρών και τραυματιών. 19:30 Αθρόα είναι η προσέλευση γιατρών και αιμοδοτών, ενώ δεκάδες γυναίκες λιποθυμούν από την αγωνία. 19:40 Ο Υπουργός κ. Δοξιάδης ενημερώνει τον Πρωθυπουργό κ. Ράλλη, ο οποίος δίνει εντολή να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα και ενημερώνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Καραμανλή. 19:45 Χρειάζεται να "μπλοκάρουν" το Τζάνειο δυνάμεις των ΜΑΤ προκειμένου να απομακρύνουν τον κόσμο από την κεντρική είσοδο για να γίνει πιο εύκολη η πρόσβαση στους γιατρούς και στους αιμοδότες. 20:00 Σκηνές αλλοφροσύνης διαδραματίζονται στο Τζάνειο από τους συγγενείς. Αναγνωρίζονται τα τρία πρώτα θύματα. Είναι οι Γιάννης Κανελλόπουλος, Γιάννης Διαλυνάς και Βασίλης Μάχος. Δυστυχώς ακολούθησαν και άλλοι... Ο αριθμός των νεκρών φτάνει τους 21... 20:15 Οι αστυνομικοί του 7ου Αστυνομικού τμήματος αρχίζουν την πραγματογνωμοσύνη στην ΘΥΡΑ 7, αναζητώντας τις αιτίες του τραγικού γεγονότος. 20:30 Στο Τζάνειο φτάνει ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης ενώ σοβαρά τραυματίες μεταφέρονται στο Γενικό Κρατικό Πειραιώς και στο ΚΑΤ. Γιατροί και νοσοκόμες βγαίνουν με καταματωμένες τις μπλούζες στους διαδρόμους και φωνάζουν ονόματα τραυματιών. Αρκετοί από τους συγγενείς λιποθυμούν. 20:50 Τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα αρχίζουν να μεταδίδουν πένθιμη μουσική, ενώ παράλληλα, σε ένδειξη πένθους έχουν διακόψει το πρόγραμμά τους. 21:00 Γύρω στα 300 με 400 άτομα με άγριες διαθέσεις προσπαθούν να μπουν στο στάδιο Καραϊσκάκη και να βρουν τους υπεύθυνους. Απομακρύνονται από μια διμοιρία των ΜΑΤ. 21:15 Ο διοικητής του Τζανείου κ. Απέργης βγαίνει στο διάδρομο και κάνει έκκληση στον κόσμο να απομακρυνθεί από την είσοδο του νοσοκομείου γιατι εμποδίζουν την κυκλοφορία περιπολικών και ασθενοφόρων, ενώ εκκλήσεις για τον ίδιο λόγο γινόντουσαν και από τα τηλεοπτικά δίκτυα.
22:00 Ο κόσμος αρχίζει να απομακρύνεται σιγά - σιγά από τα δύο νοσοκομεία... Η λίστα της τραγωδίας αναγράφει 21 ονόματα:
Τα ονόματα των 21 νεκρών: Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών), Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών), Ηλίας Παναγούλης (17 ετών), Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών-οπαδός της ΑΕΚ), Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών), Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών), Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών), Νίκος Φίλος (19 ετών), Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών), Βασίλης Μαχας (20 ετών), Ευστράτιος Πούπος (20 ετών), Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών), Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών), Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών), Κώστας Καρανικόλας (26 ετών), Μιχάλης Μάρκου (27 ετών), Κώστας Μπίλας (28 ετών), Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών), Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών), Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών), Δημήτριος Αδαμόπουλος (40 ετών). Στα 29 χρόνια που έχουν περάσει από τη μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, οι φίλοι του Ολυμπιακού δεν έχουν αμελήσει ποτέ να τιμήσουν τη μνήμη των 21 άτυχων ανθρώπων, που βρήκαν το θάνατο δίπλα στην ομάδα και το άθλημα που αγαπούσαν. Κάθε χρόνο πραγματοποιείται μνημόσυνο, ενώ στον αγώνα με τη Λίβερπουλ στο Άνφιλντ, οι οπαδοί των δύο ομάδων, προέβησαν σε ανάρτηση πανό με αμοιβαία συνθήματα. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού είχαν αναρτήσει πανό που έγραφε για τα 96 θύματα στο Χίλσμπορο (15/4/1989), συνδέοντας τη «μαύρη μέρα» των Άγγλων με τους νεκρούς της Θύρας 7 (8/2/1981): «Δεν σας ξεχνάμε ποτέ, 96+21». Από την πλευρά τους, οι οπαδοί της Λίβερπουλ είχαν αναρτήσει πανό για τα αδικοχαμένα παιδιά της Θύρας 7: «H Λίβερπουλ θυμάται τους 21 φίλους της Θύρας 7». Ό,τι και αα γραφτεί και από οποιονδήποτε, ποτέ δε θα έχει το ρεαλισμό και το «άγγιγμα» των λόγων από αυτούς που βρέθηκαν σε αυτό το μοιραίο χτύπημα της μοίρας και πόσο μάλλον εκείνων που είδαν το τέλος, αλλά δεν έφτασαν σε αυτό, που είδαν το ρολόι σταματάει στις 16:58, αλλά το «ξανακούρδισαν» και συνέχισαν
Ο Ηλίας Λύτρας, ήταν τότε 18 χρόνων και από τους πρώτους που έπεσαν και είδαν την πόρτα κλειστή. Τι θυμάται; Πράγματα που μάλλον θα ήθελε να ξεχάσει η ακόμα καλύτερα, αν μπορούσε να αποτρέψει: «Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα. Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε, άρχισαν να πέφτουν από πάνω μας ένας, δύο, τρεις,δέκα..., εκατό»
ΠΑΛΙΟΚΡΗΤΙΚΕ ΑΥΡΙΟ ΕΙΣΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ. ΠΟΥ ΚΥΡΙΕ ΝΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ? ΟΧΙ ΡΕ ΡΕΜΑΛΙ,ΣΤΟ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ ΜΕ ΤΗΝ Α Ε Κ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΥ ΛΕΩ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΙΚΑ.ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΑΣΤΕΛΛΑΣ ΟΔΟΣ ΜΑΝΟΥΣΟΥ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΥ 88,ΤΗΝ 7 ΦΛΕΒΑΡΗ 1981.ΝΕΟΣ ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ,ΜΠΑΤΣΟΣ ΑΝ ΣΕ ΒΟΛΕΥΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ,ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑ ΕΚΕΙ.ΓΑΒΡΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΝΟΦΑΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΝΩ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΜΟΥ ΖΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ,ΕΓΩ ΖΗΤΗΣΑ ΠΕΙΡΑΙΑ ΝΑΠΑΩΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΩ.ΗΘΕΛΑ ΝΑΜΟΥΝΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΟΥ.ΚΑΙ ΝΑ ΤΩΡΑ.ΟΛΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ .ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ,ΠΑΣΑΛΙΜΑΝΙ.ΛΕΣΧΗ.ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΕΙΟ ΟΛΑ ΟΛΑ.ΕΦΥΓΑ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΕΒΗΚΑ ΣΤΟ FONTANA.KAΦΕΤΕΡΙΑ ΤΟΥΜΠΟΥΝΤΟΥΡΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΙΣΤΙΟΠΛΟΟΥ.ΒΡΩΜΑΓΕ ΓΑΒΡΙΛΑ Η ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ.ΟΛΟΙ ΜΑΖΕΜΕΝΟΙ ΕΚΕΙ.ΓΙΟΥΤΣΟΣ,ΝΤΑΙΦΑΣ,ΒΑΜΒΑΚΟΥΣΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ,ΩΡΑΙΑ ΠΑΡΕΑ.ΓΥΡΙΣΑ ΓΙΑ ΥΠΝΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ.ΠΟΥ ΥΠΝΟΣ.ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ.ΕΝΤΕΚΑ Η ΩΡΑ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΒΡΙΣΚΟΜΟΥΝ ΠΡΟ ΤΟΥ ΜΠΑΡ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ.ΕΤΣΙ ΕΛΕΓΕ Η ΔΙΑΤΑΓΗ.ΕΓΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΧΙΛΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ.ΕΓΙΝΕ Η ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ,ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΚΗ ΜΟΥ ΤΥΧΗ ΕΙΧΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΕΙ ΕΚΤΟΣ ΓΗΠΕΔΟΥ.ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΕΓΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ 4 ΘΑ ΠΡΟΣΕΧΑΜΕ ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΤΗΣ Α Ε Κ .ΕΓΩ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΩΠΟΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑΔΩ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΕΒΡΑΖΕ.ΚΟΚΚΙΝΑ ΠΑΝΤΟΥ.ΩΡΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΕΦΤΕ ΚΑΡΦΙΤΣΑ.ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ 7 ΑΚΟΥΓΟΤΑΝ ΙΣΑΜΕ ΤΟΥ ΡΕΝΤΗ.Η ΩΡΑ ΠΕΡΑΣΕ,ΕΔΩΣΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΕΙΣΗΤΙΡΙΑ (ΦΟΡΑΚΙΑ ΤΑΛΕΓΑΝ ΤΟΤΕ)ΣΕ ΚΑΤΙ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΔΕΣΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΣΤΕΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΥΡΑ 6 ΚΑΙ 7,ΚΑΙΑΡΧΙΣΕ Ο ΑΓΩΝΑΣ.ΕΓΩ ΕΒΡΑΖΑ.ΒΑΖΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΚΟΛ Ο ΓΑΛΑΚΟΣ,ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΤΗΝ ΚΟΠΑΝΗΣΑ.ΛΕΩ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΟΤΙ ΠΑΩ ΣΤΗΝ 7 ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΚΑΛΥΨΟΥΝ.ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ.ΠΗΓΑ ΣΤΗΝ 7. ΟΠΩΣ ΗΜΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΣΤΟΛΗ.ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ.ΣΥΓΚΡΑΤΗΜΕΝΟΣ ΒΕΒΑΙΑ ΟΣΟ ΤΟ ΕΠΕΤΡΕΠΕ Η ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ.ΣΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΕΚΑΝΑ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΛΕΟΦΩΡΕΙΟ ΤΗΣ ΑΕΚ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΑΛΙ ΚΑΠΝΟΣ.ΤΟ ΣΚΟΡ ΜΕΓΑΛΩΝΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΔΕΝ ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΠΝΟΓΟΝΑ.ΣΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΓΚΟΛ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΜΒΑΚΟΥΛΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΟΥ.ΚΑΤΕΒΗΚΑ ΤΙΣ ΣΚΑΛΕΣ ΚΑΙ ΒΓΗΚΑ ΕΞΩ.ΑΝ ΚΑΙ ΕΙΔΑ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΜΙΣΑΝΟΙΧΤΕΣ.ΚΑΙ ΤΑ ΤΟΥΡΝΙΚΕ ΟΧΙ ΒΓΑΛΜΕΝΑ,ΔΕΝ ΕΒΑΛΑ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.ΠΗΓΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΟΥ .ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΑΝ ΟΜΩΣ 20 ΛΕΠΤΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΤΟ ΜΑΚΕΛΙΟ.ΟΙ ΑΣΥΡΜΑΤΟΙ ΠΗΡΑΝ ΦΩΤΙΑ.ΤΑ ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΑ ΟΥΡΛΙΑΖΑΝ ΜΕ ΤΙΣ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΣΤΟ ΦΟΥΛ.ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΑ ΤΙΠΟΤΑ.ΜΟΝΟ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ ΛΕΕΙ ΚΑΠΟΥ ΣΤΗ 6ΚΑΙ 7.ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΟΤΙ ΠΛΑΚΩΘΗΚΑΝ ΜΕ ΧΑΝΟΥΜΙΑ.ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ.ΠΗΡΑΜΕ ΕΝΤΟΛΗ ΝΑ ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ 7.ΠΗΓΑ ΑΜΕΣΩΣ.ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΜΟΥ ΚΟΠΗΚΑΝ ΤΑ ΠΟΔΙΑ.ΠΑΙΔΙΑ ΞΑΠΛΩΜΕΝΑ ΓΕΜΑΤΑ ΑΙΜΑΤΑ.ΠΑΙΔΙΑ ΣΦΗΝΩΜΕΝΑ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΛΑ.ΔΥΟΑΣΤΥΦΥΛΑΚΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΞΕΚΟΛΗΣΟΥΝ ΕΝΑ ΤΟΥΡΝΙΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΔΙΑΔΡΟΜΟΥΣ.ΦΩΝΕΣ ,ΚΛΑΜΑΤΑ ,ΚΡΑΥΓΕΣ.ΤΡΑΒΟΥΣΑΜΕ ΑΤΟΜΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΩΡΟ.ΚΑΝΑΜΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ.ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΚΑΙ ΜΕ ΦΙΛΗΣΕ.ΧΙΛΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΧΑΣΑ .ΕΨΑΧΝΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΦΟΡΤΩΣΑΜΕ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΑ.Η ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ 7 ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΗ ΑΙΜΑΤΑ,ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ,ΜΠΛΟΥΖΕΣ. ΤΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΧΑΟΣ ΠΑΝΤΟΥ.ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΒΡΕΘΗΚΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΛΟΥΒΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΜΕ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ.ΕΚΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΜΑΝΑΔΕΣ ΝΑ ΧΤΥΠΟΥΝ ΤΑ ΣΤΗΘΙΑ ΤΟΥΣ,ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ,ΦΙΛΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ,ΟΛΟΙ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ.ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΝΕΚΡΟΥΣ,ΚΙ ΟΜΩΣ ΟΛΟΙ ΞΕΡΑΜΕ.ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΑΜΕ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ.ΕΙΔΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΙΑ ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΚΑΤΙ ΕΙΧΕ ΜΑΘΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΠΙΑΣΑΝΕ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ.ΤΟΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΕΝΙΩΘΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΕΩ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΟΜΩΣ ΝΑ ΦΥΓΩ.ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ.ΕΝΟΙΩΘΑ ΟΤΙ ΚΑΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΡΕΙΑΣΘΩ.ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΣΘΗΚΑ.ΕΓΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΩΣΑΜΕ ΑΙΜΑ.ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΜΟΝΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ.ΠΗΓΕ 4 ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ.ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΑΣ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΑΝ.ΠΗΓΑ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΣΤΗ ΚΑΣΤΕΛΛΑ,ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΚΑΤΣΩ ΣΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ.ΑΝΤΩΝΗ ΩΡΑ 09.00 ΣΤΟ ΖΑΝΕΙΟ ΥΠΗΡΕΣΙΑ.ΔΕΝ ΚΟΙΜΗΘΗΚΑ ΚΑΘΟΛΟΥ.ΠΗΓΑ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ.ΕΚΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ.ΧΑΜΟΣ.ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ.ΜΕ ΒΑΖΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΝΕΚΡΟΤΟΜΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΑΒΗ ΠΤΩΜΑΤΩΝ.ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΙΠΑ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΦΥΛΑΚΑ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΣΩ ΕΔΩ.ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΚΑΤΣΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΙΔΑ ΜΑΝΑΔΕΣ ,ΚΑΙ ΠΤΩΜΑΤΑ ΜΕΛΑΝΙΑΣΜΕΝΑ ΕΙΔΑ ΜΕ ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ.ΑΡΑΓΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ ΨΕΛΛΙΣΑ?Μ ΑΥΤΑ ΚΑΙ Μ ΑΥΤΑ Η ΜΕΡΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕ .ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΙΩΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΑΛΛΑ .ΜΗ ΜΟΥ ΖΗΤΑΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΓΙΑ ΕΥΘΥΝΕΣ.ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΜΙΑ ΕΝΤΟΛΗ ΓΙΑ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΠΟΡΤΕΣ.Η ΘΥΡΑ 7 ΦΥΛΑΣΟΤΑΝ ΑΠΟ 5-6 ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΥΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ ΚΑΙ 5-6 ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΕΣ.ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑΤΙ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ ΤΗ ΘΕΣΗΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.ΟΠΩΣ ΚΙ ΕΓΩ....
ΑΥΤΟΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΨΑΝ .......... ΑΥΤΗ ΗΤΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ.ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΕΡΑ ΓΙΑ ΠΕΡΑ ΑΛΗΘΙΝΗ.ΤΗΝ ΕΧΩ ΦΥΛΑΞΕΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΔΙΝΩ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ.ΦΥΛΑΞΕ ΤΗΝ ΚΑΙ ΣΥ.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ο καθενας..τα συμπερασματα του
Για τον Σπύρο, ο θάνατος του μέσα στο Καραϊσκάκη, έμοιαζε με την υπέρτατη θυσία εν ώρα καθήκοντος...
«Πάμε ρε Σπυράκι να πιούμε καμιά μπυρίτσα και να πειράξουμε καμιά ψόφια», του έλεγα.
«Τι λες ρε Μανωλιό, μυαλό κουκούτσι έχεις! Ο Θρύλος παίζει και εσύ μου λες για γυναίκες. Άσε με ρε, είμαι μικρός ακόμα για τέτοια. Έχω καιρό�», έλεγε.
Όλοι νομίζαμε ότι είχε καιρό να ζήσει την ζωή του, να χαρεί τον Ολυμπιακό του. Η οικογένεια του, οι φίλοι του, όλοι μας. Κανείς δεν μπορούσε να αντιληφθεί η έστω να περάσει από το μυαλό του, αυτό που θα γινότανε εκείνη την μέρα και τι παγίδα μας είχε στήσει ο θάνατος. Η θύρα θανάτου...
Εγώ, ο Μανωλιός, 18 χρόνων τότε , Ολυμπιακός με τις ώρες μου, είχα τον Σπύρο να με βάζει σε τάξη (όπως έλεγε) και να μου θυμίζει ποιά είναι η θέση μας και που έπρεπε να είμαστε όταν έπαιζε ο Ολυμπιακός. Το Σάββατο, στις 7/2, δεν κοιμηθήκαμε όλο το βράδυ. Μαζευτήκαμε στο λιμάνι, με μιά μπύρα στο χέρι μέχρι το πρωί. Ξεχαστήκαμε με την κουβέντα, είχε φάει τότε μεγάλο κόλλημα με τον Γαλάκο. Όλο για αυτόν μιλούσε, ήταν τρελός και παλαβός για εκείνον.
«Αύριο θα πάω, σίγουρα πράγματα! Να τον φιλήσω, να τον ακουμπήσω απλά, και μετά δεν θα πλυθώ μέχρι την άλλη Κυριακή...», έλεγε. «Δεν με χωράνε τα παπούτσια μου όταν τον βλέπω, θέλω να τα βγάλω και να τρέξω προς το μέρος του. Είναι ο Θεός ο ίδιος!», μονολογούσε.
«Μην βλαστημάς ρε Σπύρο», του έλεγα εγώ ο αφελής...
Πήγαμε σπίτι με τα ποδιά θυμάμαι. Από τον Πειραιά μέχρι το Χαλάνδρι, με την κουβέντα δεν καταλάβαμε τον ποδαρόδρομο. Την άλλη μέρα ο Σπύρος σήκωσε πυρετό.
«Μας πήρε το αεράκι ρε Σπύρακλα», του είπα. Η κυρα Κατερίνα το θεώρησε απίθανο να σηκωθεί να πάει στον αγώνα.
«Άστη να λέει, δεν χάνω τον αγώνα με την χανούμισσα εγώ, και πεθαμένος θα πάω!». Θεέ μου, τι κουβέντα...
Ξεκινήσαμε από τις 11 να κατηφορίζουμε. Όλοι οι δρόμοι ντυμένοι στα κόκκινα, οδηγούσαν προς μια κατεύθυνση: στο Καραϊσκάκη. Σε όλη την διαδρομή ο Σπύρος ήταν χαμένος (όπως πάντα πριν από κάθε αγώνα), τραγούδαγε και μίλαγε μόνος του.
«Φτάσαμε Μανωλιό, φτάσαμε! Κοίτα το, κοίτα το, είναι παράδεισος!».
«Παράδεισος για εμάς και κόλαση για τους άλλους», του είπα και μας έπιασαν τα γέλια.
Στις 12 ήμασταν ήδη μέσα, Θύρα 7 όπως πάντα. Οι φωνές, τα τραγούδια, τα πανό, σε βάζανε αμέσως στο κλίμα. Τίποτα μα τίποτα δεν έδειχνε ότι τα γέλια θα μετατραπούν σε κραυγές πόνου και αγωνίας, και ο Χάρος θα σκέπαζε με την κατάμαυρη σκιά του το φαληρικό στάδιο...
Όταν βγήκε η ομάδα, το γήπεδο άλλαξε μορφή. Τα συναισθήματα δεν μπορούσαν να περιγραφούν με λόγια, οι καρδιές μας χτυπούσαν δυνατά, όλων, όλων μας. Έβλεπε ο καθένας μας στο πρόσωπο του άλλου, σαν να κοιτούσαμε μέσα από γυαλί, την αγάπη του για την ομάδα. Για τους παίκτες, το γήπεδο, για όλα. Τα πάντα για τον Ολυμπιακό.
Ο Σπύρος είχε ήδη εξαφανιστεί από δίπλα μου. Μετά απο κάποια λεπτά, τον είδα πάνω στο κάγκελο να φωνάζει:
«Γαλάκο είσαι ένας και μοναδικός!». Όλοι τραγουδούσαμε, όλοι ζούσαμε κάτι το απίθανο. Μα ο Χάρος, παραμόνευε�
Τα λεπτά άρχισαν να κυλούν. Το τόπι χανότανε μέσα στα ποδιά των παιχταράδων μας. Ένα γήπεδο «στο πόδι», χωρίς σταματημό, ένα γήπεδο κόλαση. Μετά από το 3ο λεπτό του παιχνιδιού, με ένα τρομερό κατέβασμα που έκανε ο Γαλάκος, έβαλε το πρώτο του γκολ. Αυτό ήταν. Το γήπεδο πήρε φωτιά, και μαζί με αυτό και η καρδιά του Σπύρου, ο οποίος γκρεμοτσακίστηκε από το κάγκελο μέσα στα πανηγύρια.Το κεφάλι του άνοιξε, αλλά ποιός έδινε σημασία. Ούτε ο ίδιος. Μέσα στα αίματα φώναζε: «Ο-ΛΥ-ΜΠΙ-Α-ΚΟΣ! Ο-ΛΥ-ΜΠΙ-Α-ΚΟΣ!»
«Ρε Σπύρακλα, πρόσεχε ρε. Θα σκοτωθείς ρε φίλε»
«Υπάρχει πιο γλυκός θάνατος ρε??? Να σου πω εγώ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ»�
Τέλος του ημίχρονου.
«Έλα να κάτσεις λίγο κάτω ρε τρελέ».
«Κακομοίρη μου, αν σε δει η κ. Κατερίνα έτσι, θα σου το κόψει το γήπεδο μια και καλή! Δεν πρέπει να δεί την κεφάλα σου σπασμένη, ρε».
«Καλά ρε, θα δούμε μετά τι θα κάνουμε, όχου...»
Το δεύτερο ημίχρονο άρχισε και ο Σπύρος έμεινε τελικά μαζί μου, δεν αισθανότανε και πολύ καλά. Όταν όμως ο Γαλάκος ξανακάρφωσε την μπάλα στα δίχτυα, ανέβηκε πάλι στα κάγκελα και χοροπήδαγε σαν το κατσίκι...
«Οικονομόπουλε, να τον προσεχείς αυτόν, θα σου καρφώσει κι άλλα!», έλεγε στον τερματοφύλακα.
Τα γκολ διαδέχονταν το ένα το άλλο. Η καρδιά μας είχε βγει από την θέση της και έκανε και αυτή τις βόλτες της μέσα στο γήπεδο. Ο Κουσουλάκης και ο Ορφανός είχαν ήδη βάλει από ένα γκολ. Το σκορ ήταν 4-0 και το γλέντι φούντωνε, γλέντι που έγινε ακόμα πιο ξέφρενο έπειτα από την τρελή κούρσα του Βαμβακούλα και το 5-0. Το όνειρο που ζούσαμε, ένα πραγματικό γεγονός πλέον, έφτασε στην αποκορύφωση του όταν ο Μάϊκ Γαλάκος στο 84' έκανε το 6-0. Δεν θέλαμε τίποτα άλλο εκείνη τη στιγμή, τίποτα άλλο δεν θα έφερνε την καρδιά μας σε τέτοιο παραλήρημα. Και έτσι ξαφνικά, όλα άρχισαν...
«Πάμε ρε! Πάμεεεεεε!!!»
«Που πάνε όλοι ρε Σπύρο, που να πάμε;»
«Πάμε ρε σου λέω, πάμε να τους βρούμε ρεεεεε! Τα αγόρια μας, τους άρχοντες μας, πάμε που σου λέω!»
«Κάτσε ρε Σπύρο, δεν τελείωσε, ένα λεπτό έχει ακόμα, κάτσε�» Που να ακούσει...
«Γαλάκο, σου 'ρχομαι!», φώναζε. Άρχισε να τρέχει προς την έξοδο μαζί με τόσους άλλους. Τρέχαμε όλοι μαζί, με το μάτι να γυαλίζει απο χαρά και περηφάνια. Κοντά στο πρώτο σκαλί, πήγα να τον πιάσω.
«Μην χαθούμε, ρε!», του φώναζα. Λίγο πριν το πρώτο σκαλί, ξαφνικά, τον είδα να χάνεται, να πέφτει. Να πέφτουν όλοι από πάνω του, ο ένας μετά τον άλλον, με φόρα, με ορμή. Παντού φωνές, κραυγές, σπαραχτικές κραυγές...
«Ρεεεεεεεεεεεεεεε! Ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!», φώναζα. «Σταματήστε, πέσαμε ρεεεεε!!!».
Η φωνή μου, ένα τίποτα μέσα στον όχλο, όλοι τρέχανε όλο και πιό πολύ, χωρίς να ξέρουν οτι απο κάτω βρίσκεται κόσμος.
«Ανοίξτε ρεεεεεεεε!!! Ανοίξτε καθάρματα τις πόρτες!!! Ανοίξτε γαμώ το στανιό μου...ΣΠΥΡΟΟΟΟΟΟ, που είσαι ρεεεεεε...Ανοίξτε μαλάκες!!! Μηηηηηηη, μη τρέχετε, είμαστε κάτω ρεεεεεεε!!!»...
Λόγια, οδύνης λόγια, χαραγμένα σαν από κοφτερή λεπίδα πάνω στην καρδιά μου. Είχαν πέσει από πάνω μου παιδιά και απο κάτω μου άλλα να φωνάζουν σπαρακτικά. Μετά από κάποια ώρα, κατάφερα να σηκωθώ ενώ ακόμα παλικάρια, το ένα μετά το άλλο, έπεφταν κάτω στις σκάλες. Βλέπω, μέσα στον χαλασμό, τον Σπύρο σφηνωμένο στην γωνία της πόρτας. Ένα κουβάρι να φωνάζει:
«Ααααααααααααα το κεφάλι μου, το κεφαλάκι μουυυυυυ...".
Πήγα κοντά του. Του έβγαλα το κεφάλι μέσα από το κάγκελο. Ήταν σαν ένα ξένο σώμα πάνω του, δεν το αισθανόταν. Βρήκαμε ένα άνοιγμα, μια τρύπα που προσπάθησαν να ανοίξουν στην πόρτα. Βγήκαμε έξω. Έσυρα σαν τσουβάλι τον Σπύρο στον περίβολο της θύρας, και τον πήρα στην αγκαλιά μου. Δεν ένιωθε τίποτα πάνω του. Του στερέωσα το κεφάλι στο τοίχο. Έβαλα τα κλάματα.. Δεν θα μπορούσε να τον αναγνωρίσει ούτε η μανά του έτσι όπως ήταν...
«Σπύρο...Μίλα ρε φίλε. ΜΙΛΑΑΑΑ!!!» «Πονάω...Το κεφάλι μου...Πονάω�Τι γίνεται;...Tι έγινε;...Πονάω Μανωλιό. Πονάωωωωωω...»
«Σώπα, σώπα. Έρχονται ρε, έρχονται. Θα σε φτιάξουν ρε, μη μιλάς...Σώπα...»
«Γιατί φωνάζουν; Τι γίνεται ρε Mανωλιό. Τι γίνεται, τι μας κάνανε.»
«Τίποτα, σταμάτα αγόρι μου, έρχονται».
Τον αφήνω, πάω προς την είσοδο να βοηθήσω. Περνάω το χέρι μου μέσα από την τρύπα, 10 άτομα το αρπάζουν. Προσπαθούσαν να γλιτώσουν, να βγούν. Δεν μπορούσα να πιάσω κανέναν. Έπιανα ένα χέρι, αλλά ήταν αδύνατον να ξεχωρίσω το υπόλοιπο σώμα. Μια μάζα όλα, χέρια, πόδια, μυαλά, όλα ένα...
Έξω από την είσοδο, κόσμος να τρέχει να βοηθήσει, πανικός, κραυγές, κραυγές που σου έκαιγαν την ψυχή. Όλα μία κόλαση�
Τα πρώτα ασθενοφόρα έφτασαν. Έτρεξα στον Σπύρο.
«Σπύρακλα, έλα φτάσανε, έλα πάμε στον γιατρό, πάμε! Ακούς; Θα σε πάρω αγκαλιά να σε πάω μέχρι εκεί, ακούς; Κάνε υπομονή, ήρθαν...»
Δεν μιλούσε. Τα μάτια του τρεμόπαιζαν κλειστά, δεν μίλαγε, δεν κουνιόταν. Τα έχασα...
«Όχι ρε! Όχι...Σπύρο, κάνε κουράγιο, ήρθανε ρε. Έλα, και θα σου φέρω τον Γαλάκο να σε δει, ακούς;...Ακούς Σπύρο μου;...Έλα πάμε, πάμε αγόρι μου, πάμε...»
Τον παίρνω στην αγκαλιά μου. Το κεφάλι του κρεμότανε κάτω. Τον πάω στο πρώτο ασθενοφόρο που είδα μπροστά μου, είχαν μέσα αλλά δυό παιδιά.
«Πάρτε τον, πάρτε τον σας παρακαλώ. Δεν μιλάει, δεν σαλεύει, πάρτε τον!»
«Στο δίπλα, είναι άδειο. Στο δίπλα...», μου λέει ο νοσοκόμος. Πάω δίπλα, τον παίρνει ένας γιατρός, τον βάζουν στο φορείο, του περνάνε ορούς και την μάσκα οξυγόνου και στο τέλος του φοράνε ένα κολάρο στο λαιμό. Μπαίνουμε μέσα και κατευθυνόμαστε προς το Τζάνειο. Στη διαδρομή, ο νοσοκόμος του μέτραγε την πίεση και του έκανε συνέχεια ενέσεις.
«Γιατρέ τι...Τι γίνεται, πες μου...Πες, ζει; Θα γίνει καλά; Πες μου, σε παρακαλώ, είμαι φίλος του, πες μου!»
"Πρέπει να έχει σπάσει τον λαιμό του, δύσκολα...Θα δούμε..."
«Όχι ..Όχι ρε Σπύρο, μην μου το κανείς αυτό, όχι...Έλα, ξύπνα! Ξύπνα!!!»
Με έπιασε πανικός. Έπεσα πάνω του και άρχισα να τον κουνάω πέρα δώθε. Του έβγαλα τον ορό απο το χέρι κατα λάθος. Δεν καταλάβαινα τι μου γινόταν. Κρύωνα, ίδρωνα, είχα πάθει σοκ. Ο γιατρός με τράβηξε μακριά, έβαλε τον ορό στον Σπύρο, και μου είπε ότι δεν του κάνω καλό με αυτό τον τρόπο. Με ρώτησε αν ήθελα να μου κάνει μια ηρεμιστική ένεση. «Όχι δεν θέλω τίποτα, καλά είμαι», του είπα.
Φτάσαμε στο νοσοκομείο. Ήδη ο πανικός είχε μεταφερθεί εκεί. Βγήκαμε, πήραν τρέχοντας στην εντατική τον Σπύρο. Εγώ πήγα στα ιατρεία να μου περάσουν μια γάζα στο κεφάλι, το είχα σκίσει. Μετά βγήκα και περίμενα τα νέα για τον φίλο μου. Άρχισα να κλαίω, μόλις συνειδητοποιούσα τι είχε γίνει. Ζήτησα από τους γιατρούς να πάρω τηλέφωνο την οικογένεια του Σπύρου. Πήρα τηλέφωνο σπίτι του...
«Μαρία, δώσε μου την μαμά σου...Κυρία Κατερίνα...». Δεν πρόλαβα να τελειώσω την φράση μου�
«Μανωλιό, πες μου ότι είσαστε καλά! Βλέπουμε τηλεόραση, μάθαμε τι έγινε, πες μου μόνο αυτό...Γιατί κλαίς αγόρι μου; Μην κλαις, πέρασε τώρα...Δώσε μου τον Σπύρο να ησυχάσω, δώσε μου να του μιλήσω στο τηλέφωνο...»
«κ. Κατερίνα, ελατέ από δω...Δεν είναι καλά ο Σπύρος».
Η γυναίκα έπεσε, λιποθύμησε στο λεπτό. Επικράτησε πανικός. Ο θείος του πήρε το τηλέφωνο σαν πιο ψύχραιμος (ο πατέρας του είχε πεθάνει), ένας δεύτερος πατέρας για αυτόν. Του εξήγησα τι είχε συμβεί...
Σε 15 λεπτά φτάσανε. Το χάος έξω από το νοσοκομείο επιβάρυνε την κατάσταση της κυρίας Κατερίνας, η οποία έχασε πάλι τις αισθήσεις της. Την πήγαν οι γιατροί να ξαπλώσει. Ο θειος του Σπύρου έκλαιγε ασταμάτητα. Πήγε να τον δει. Όταν βγήκε δεν μας μίλησε. Κατευθύνθηκε προς την έξοδο, πήρε φόρα, και κοπάνισε την γροθιά του στον τοίχο...
«Γιατί Θεέ μου...», φώναξε, «ΓΙΑΤΙ; Γιατί το παλικάρι μου ρε...»
Η μικρή του αδερφή έτρεξε προς το μέρος του, του έπιασε το πόδι και άρχισε να κλαίει. Αυτή την εικόνα την έβλεπες παντού, σε κάθε γωνία μέσα στο νοσοκομείο. Στο νεκροθάλαμο, μαζεύονταν συνέχεια συγγενείς, προσπαθούσαν να αναγνωρίσουν τους δικούς τους ανθρώπους. Συνεχείς λιποθυμιές. Οι γιατροί τρέχανε να δώσουν τις πρώτες βοήθειες. Εγώ, η μητέρα του, ο θείος του και οι αδερφές του, καθόμασταν και περιμέναμε με αγωνία να έρθει κάποιος να μας πει κάτι, το παραμικρό. Νοσοκόμες και γιατροί, πήγαιναν μέσα έξω συνεχώς. Δεν τις κοιτούσα ποτέ, δεν ήθελα να έρθουν προς το μέρος μας. Το ένα παιδί μετά το άλλο έφευγε από την ζωή. Όλοι μπαίνανε στον ψυχρό θάλαμο με μια ελπίδα, να μην είναι ο δικός τους άνθρωπος ένα απο τα σκορπισμένα πτώματα που βρίσκονταν κάτω στο δάπεδο του νεκροτομείου. Τα περισσότερα θύματα δεν είχαν ταυτότητα πάνω τους, οπότε έπρεπε να γίνει αναγνώριση από τους συγγενείς. Δεν υπάρχει πιο τρομακτικό πράγμα απο το να είσαι με την αμφιβολία, να περιμένεις την σειρά σου να μπείς σε εκείνο το δωμάτιο, μη ξέροντας αν θα βγείς με το παιδί σου νεκρό στα χέρια σου ή όχι. Η πιό συγκλονιστική αναγνώριση ήταν του πιό μικρού παιδιού, του Παναγιωτάκη Τουμανίδη. Οι θείοι του, όταν τον αναγνώρισαν, άρχισαν με λιγμούς να του φωνάζουν:
«Αυτό�Αυτό είναι το παλικάρι μας. Σήκω Παναγιώτη μου..Σήκω αγόρι μου να φύγουμε, σήκω λεβέντη μουυυυ». Ήταν απίστευτο όλο αυτό που βλέπαμε και ακούγαμε, και επιβάρυνε ακόμα πιό πολύ την κατάσταση μας, την ίδια στιγμή που περιμέναμε νέα από τους δικούς μας ανθρώπους. Μανάδες πέφτανε στο πάτωμα, πατεράδες ξεσπούσαν με γροθιές στους τοίχους από την οδύνη. Ξαφνικά, είδα έναν γιατρό να κατευθύνεται προς εμάς. Δεν το ήθελα, αλλά η ώρα είχε φτάσει...
Πλησίασε προς το μέρος μας. Το ύφος του, παγερό αλλά ταυτόχρονα γεμάτο θλίψη. Η μητέρα του κατάλαβε�Άρχισε να κλαίει και να φωνάζει το όνομα του παιδιού της, του Σπυράκου.
«Σπύρο μουουου...Αγόρι μου...Όμορφε μου...».
Όλοι πέσανε πάνω της να την κρατήσουν. Ο γιατρός γύρισε σε εμένα, τα μάτια μου τρέχανε, δεν έβγαλα μιλιά. Μίλησε αυτός.
«Λυπάμαι, το χάσαμε το παλικάρι, λυπάμαι ειλικρινά», είπε. Έπεσα, κάθισα στο πάτωμα.
«Όχι ρε Σπύρο, όχι ρε φίλε...ΦΙΛΕ ΜΟΥ�ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ�ΟΧΙ»
Ήταν το τέλος μιας ζωής, μόλις 18 χρόνων. Μια ζωής, που μου χάρισε πολλά, και μου πήρε άλλα τόσα. Ήταν ο φίλος μου, ο αδερφός μου, ένα κομμάτι από την ζωή μου, από την ψυχή μου. Ο άνθρωπος μου, ο ΣΠΥΡΑΚΛΑΣ...
Λεωνιδάκης Σπύρος, Ετών 18
Ημερομηνία θανάτου: 8/2/81
Ώρα θανάτου: 20:30
Τώρα, 24 χρόνια μετά, μεγάλος πιά και εγώ, παντρεμένος με 2 παιδιά, τον Σπύρο και την Νεφέλη. Δεν ξεχνάω ποτέ τον φίλο μου τον Σπύρο, που χάθηκε άδικα, που έφυγε από την ζωή χαρούμενος για την ομάδα του, με το χαμόγελο στα χείλη και το όνομα του Γαλάκου μέσα στην ψυχή του. Πέθανε πάνω στο καθήκον, πέθανε για την μεγάλη του αγάπη, τον Ολυμπιακό. Πέθανε όμως και εξαιτίας της απροσεξίας και της ανευθυνότητας κάποιων. Η οργή μετά απο τόσα χρόνια έχει εξασθενήσει και την έχει διαδεχθεί η λύπη και η θύμηση αυτών των παιδιών. Στην κηδεία του Σπύρου, ήρθε ο «μοναδικός του», ο Μάϊκ Γαλάκος. Ο παίκτης που τον έκανε να τρέξει στα "σκαλιά του θανάτου" για να τον συναντήσει. Ένα τηλέφωνο στον Ολυμπιακό αρκούσε. Σημαίες, φανέλες, κασκόλ παντού. Τον συνόδευσε και μια φανέλα ακουμπισμένη στην κοιλιά του, με την υπογραφή του Μάϊκ:
"Θα σε θυμόμαστε πάντα παλικάρι μου...Γαλάκος».
Όταν μετά απο μήνες κόπασε ο θόρυβος από όλη την ιστορία, η οικογένεια του Σπύρου είχε ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα: Ήταν ο κύριος Νταϊφάς. Ήθελε να εκφράσει προσωπικά την λύπη του για τον θάνατο του Σπύρου. Δεν ήθελε, είπε, να πάρει πιο πρίν, γιατί οι οικογένειες των παιδιών χρειαζόντουσαν ηρεμία. Όλοι οι παίκτες τότε είχαν πάθει σοκ απο όλα αυτά τα γεγονότα. Επισκέπτονταν τα τραυματισμένα παιδιά και τις οικογένειες των θυμάτων με δάκρυα στα μάτια. Αρκετοί απο αυτούς έδωσαν απο την τσέπη τους αρκετά χρήματα στις οικογένειες. Είναι χαρακτηριστικό οτι 2 από τα 21 θύματα ήταν προσωπικοί φίλοι του Νίκου Αναστόπουλου, ο οποίος είχε προμηθεύσει ο ίδιος τα παιδιά με τα εισιτήρια της "μαύρης θύρας". Ήταν ο Μιχάλης Μάρκου με την αρραβωνιαστικιά του Ζωγραφιά Χαϊρατίδου. Θυμάμαι τον Μάικ Γαλάκο ο οποίος έλεγε ότι μία ώρα μετά από το τραγικό γεγονός, καθότανε στο γήπεδο και κοιτούσε την Θύρα 7, μη μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυα του. Έλεγε οτι είναι απίστευτο να βάλει ο νούς του πως τα παιδιά που ήταν εκεί, που τραγουδούσαν το όνομα του Θρύλου, που γιόρταζαν τον θρίαμβο του Ολυμπιακού, αυτά τα ίδια παιδιά ποδοπατήθηκαν απο την χαρά τους για την μεγάλη νίκη την ίδια στιγμή που οι παίκτες πανηγυρίζαν στα αποδυτήρια το αποτέλεσμα...
Απο τότε ξαναπήγα στο γήπεδο, όχι αρκετές φορές όμως. Θυμάμαι πως όταν περνούσα έξω από το Καραϊσκάκη, ο πόνος γινόταν αβάσταχτος. Προσπαθώ ακόμα και τώρα να λέω στα παιδιά μου, για εκείνη την μοιραία μέρα. Τους έχω πεί τα πάντα για τον ΣΠΥΡΑΚΛΑ, ο μικρός μου γιός πήρε το όνομά του. Η ζωή μου όλη περιστρέφεται γύρω απο αυτό το γεγονός, θέλοντας και μη. Απο τότε κάθε οικογένεια ζεί το δικό της δράμα. Η μοίρα έπαιξε πολύ σκληρό παιχνίδι την μαύρη εκείνη ημέρα. Πολλές οικογένειες διαλύθηκαν, όπως η οικογένεια του 14χρονου Παναγιώτη Τουμανίδη. Μετά τον θάνατο του Παναγιώτη, πέθανε ο πατέρας, η γιαγιά, και η αδερφή του (26 μόλις χρονων). Υπάρχουν πολλοί που κατηγορούν τον Ολυμπιακό και τον φανατισμό που είχαν αυτά τα παιδία για την ομάδα. Δεν είναι έτσι όμως. Ο Ολυμπιακός αυτός είναι, των μεγάλων συγκινήσεων. Δεν φταίει σε τίποτα ούτε αυτός, ούτε η αγάπη, ούτε ο φανατισμός, ούτε τίποτα τέτοιο. Μόνο η εγκληματική αβλεψία μερικών, οι οποίοι δεν τιμωρήθηκαν ποτέ, μα ποτέ. Αν δεν είχαν ανοίξει την Θύρα 8, τα θύματα θα ήταν πολύ περισσότερα. Η Θύρα 7, ήταν η μοναδική θύρα του σταδίου που δεν οδηγούσε κατευθείαν στις κερκίδες. Στο τέλος της σκάλας, υπήρχε μια στοά σκοτεινή περίπου 50 μέτρων που έφτανε μέχρι την εξέδρα. Όταν έβγαινες απο το γήπεδο, δεν μπορούσες να δείς αν υπήρχε κόσμος στην σκάλα ή αν η πόρτα είναι ανοιχτή. Ακόμα και τώρα, δικαιολογώ απόλυτα τα παιδία που πήγαν ώρες μετά για να βρούν τους υπευθύνους για όλη την τραγωδία. Δεν είχε όμως κανένα νόημα πλέον. Μπορεί το δικαστήριο να τους αθώωσε όλους αλλά οι τύψεις θα τους ακολουθούν μέχρι να πεθάνουν...
Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, δίνω το παρόν μαζί με όλη την οικογένεια μου στο μνημόσυνο για τα 20 παιδιά και τον έναν αδερφό μου, που χάθηκε έτσι ξαφνικά .Δεν ξεχνώ, πάντα τιμώ. Όταν πήγα για πρώτη φορά στο νέο Καραϊσκάκη, τα πόδια μου κόπηκαν. Η θυσία αυτών των παιδιών είχε επιτέλους αντίκρισμα. Πήγα μαζί με τις αδερφές και τον θείο του Σπύρου και βρεθήκαμε πάλι στο μέρος που άφησε την τελευταία του πνοή, μιά πνοή την οποία αφιέρωσε στην αγαπημένη του ομάδα, στο ιδανικό της ζωής του: Στον Ολυμπιακό του, στον Ολυμπιακό μας. Ήταν αβάσταχτος ο πόνος, και τα δάκρυα ασταμάτητα. Η φράση «Αδέρφια, ζείτε, εσείς μας οδηγείτε», τρύπησε την καρδιά μας. Μας έλειπε, μας έλειπε πολύ... Πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Στην κερκίδα του Τορίνο, το 1999 αν δεν κάνω λάθος, δημιουργήθηκε ένα σύνθημα: «Θεέ μου κάνε μου ένα χατίρι, να βγεί αλήθεια ένα όνειρο τρελό, μαζί με εμάς να δούνε και οι νεκροί μας, τον Θρύλο μας στον τελικό». Τρελάθηκα όταν το άκουσα. Δείχνει πως ο Ολυμπιακός λαός, γενιά με τη γενιά, δεν ξεχνάει ούτε στιγμή αυτά τα παιδιά. Αν γυρίσω 24 χρόνια πρίν, θυμάμαι οτι όλος ο αθλητικός κόσμος (ανεξάρτητα από ομάδα και χρώμα) είχε συγκλονισθεί. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος, προσέφερε αρκετό αίμα στο νοσοκομείο, ανάμεσα σε πολλούς άλλους, μαζί και όλη η ομάδα του Ολυμπιακού. Απο τους πρώτους ήταν ο Κυράστας και ο Καραβίτης. Η κυρία Λόλα Νταϊφά ήταν, είναι, και θα είναι πάντα κοντά στις οικογένειες των θυμάτων, όπως επίσης και οι Σωκράτης και Πέτρος Κόκκαλης (υπάρχουν πράγματα που έχουν κάνει και δεν τα έχει μάθει κανείς). Αυτή είναι η πιό ουσιαστική βοήθεια και η πιό αληθινή. Τότε τα χρήματα και οι 350 χιλιάδες που έδινε στις οικογένειες η κυβέρνηση, ήταν ένα τίποτα. Τι να κάνουν τα λεφτά σε μία μάνα μπροστά την απώλεια του παιδιού της;;; Δυστυχώς κανένας δεν μπήκε στον κόπο να ψάξει υπεύθυνα τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτή την τραγωδία. Η ανάκριση δεν είπε ποτέ, επίσημα, αν η πόρτα ήταν κλειστή ή ανοικτή, μόνο εμείς που ποδοπατηθήκαμε, χάσαμε τις αισθήσεις μας για αρκετή ώρα, την αναπνοή μας την ίδια, ξέρουμε την αλήθεια και είναι ντροπή μπροστά σε μια τέτοια τραγωδία να την κρύβουμε. Θύμωσα, και η οργή μου ξεπερνάει τα όρια όταν (ακόμα και τώρα), διαβάζω σε διάφορα βιβλία ότι η πόρτα ήταν ανοικτή. Σήμερα, αυτά που βλέπουμε και ακούμε εις βάρος των θυμάτων της Θύρας 7, αυτή η ιεροσυλία που διαπράττεται απο κάποιους υπάνθρωπους, είναι απαράδεκτη. Ξέρω, ότι κάθε ένας που βρίζει τους νεκρούς της Θύρας 7, θα το βρεί μπροστά του, αν δεν το έχει ήδη βρει. Όσο σκληρό και αν ακούγεται, είναι αυτό που αισθάνομαι. Καλά όλα, καλές οι ομάδες, οι οπαδοί, αλλά το σημαντικότερο είναι να μη γίνονται τέτοια πράγματα, και ο καθένας να γυρίζει σπίτι του αρτιμελής. Να πηγαίνει, αλλά να γυρίζει κιόλας. Το σύνθημα «Θρύλε, θυμήσου, πρωταθλητή σε θέλουνε ακόμα και οι νεκροί σου», μας ταρακουνάει όλους.
Όταν μια διοργάνωση κατακτείται, είναι παράδοση το τρόπαιο να σηκώνεται ψηλά...Από την 8η Φεβρουαριίου του 1981 και έπειτα όμως, οι παίκτες του Ολυμπιακού, το σηκώνουν τόσο ψηλά, ώστε να μπορέσουν και τα αδέλφια μας που είναι εκεί, να το ακουμπήσουν...
Oπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ο Ολυμπιακός θα τιμήσει και με το
παραπάνω τους νεκρούς του, με το μνημόσυνο που θα γίνει τοΣάββατο(6/2/2010) στις 12 το μεσημέρι στο Kαραισκακη.-ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ
by Pesetero
Δια πυρός και σιδήρου ο Ολυμπιακός κατάφερε να βγεί νικητής από την αναμέτρηση της Νέας Σμύρνης επικρατώντας του Πανιωνίου με 0-1 χάρη σε γκολ του Ματ Ντάρμπισιρ στο 7ο λεπτό. Οι παίκτες του Μπόζινταρ Μπάντοβιτς έκαναν ένα καλό 1ο ημίχρονο και είχαν ευκαιρίες να διευρύνουν το προβάδισμα τους. Στο 2ο ημίχρονο χάρη στην υπερβολική - μονόπλευρη - ευαισθησία του διαιτητή Κύρκου, ο Ολυμπιακός έμεινε με 10 παίκτες από το 51' λόγω αποβολής του Χεσούς Ντάτολο, κινδύνευσε με ισοφάριση αλλά τέλος καλό, όλα καλά και η ομάδα πήρε μια σπουδαία νίκη ψυχολογίας κυρίως αλλά και με βαθμολογική σημασία, αφού στον αγώνα Παναθηναϊκός - ΑΕΚ το ισόπαλο 1-1 έδωσε την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να μειώσει τη διαφορά στους 6 βαθμούς..... συνεχεια http://www.pesetero.net/pesetero72_jml/index.php?option=com_content&view=article&id=499:--0-1-----&catid=37:matchescategory&Itemid=63
