Ultras.gr
Το άκουσμα της είδησης του θανάτου, του μεγάλου από όλες τις απόψεις Λεωνίδα Ανδριανόπουλου μούδιασε τον εγκέφαλο μας.
Βλέπετε ο κυρ Λεωνίδας ή "στραβοσουγιάς" όπως ήταν το παρατσούκλι του ήταν ο τελευταίος εν ζωή από την θρυλική πεντάδα των αδελφών Ανδριανόπουλων καθώς και ο τελευταίος από την χρυσή πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού μας πού τα είχε δει και τα είχε ζήαει όλα.
Από χτες η ερυθρόλευκη οικογένεια και ο Πειραιάς είναι σε ρυθμούς πένθους και θλίψης για το χαμό του κυρ Λεωνίδα.
Τα λόγια είναι φτωχά πολλές φορές για να μεταδώσουν τα συναισθήματα μας.
Ο άνθρωπος αυτός, μέχρι χτες, ήταν ο πιο σημαντικός ιστορικά άνθρωπος εν ζωή για την οικογένεια του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ.
Τι να πρωτοπούμε για τον Λεωνίδα Ανδριανόπουλο. Θα πούμε λίγα λόγια που ελπίζουμε να δώσουν στους νεότερους να καταλάβουν πόσο ιστορικό πρόσωπο ήταν για τον Ολυμπιακό μας ο Λεωνίδας.
Καταρχάς γνώριζε τον Ολυμπιακό πριν ακόμα δημιουργηθεί και ονομαστεί έτσι. Γνώριζε δηλαδή από πρώτο χέρι το παρασκήνιο της δημιουργίας του συλλόγου που εμείς σήμερα λατρεύουμε. Από τότε που συζήταγαν τη συγχώνευση των δύο πειραϊκών σωματείων, του Αθλητικού και ποδοσφαιρικού συλλόγου Πειραιώς (Πειραϊκός Ποδοσφαιρικός Όμιλος) και του ομίλου φιλάθλων Πειραιώς.
Την ιστορική μέρα 10 Μαρτίου 1925 ήταν έξω από το καφενείο του Μοίρα, μιας και επειδή ήταν ανήλικος δεν του είχε επιτραπεί η είσοδος. Δεν έχει σημασία όμως, το θέμα είναι ότι ήταν εκεί και άκουγε τα χειροκροτήματα την ώρα που ο Νότης Καμπέρος και ο Μιχάλης Μανούσκος βάφτιζαν το νέο σύλλογο με την ονομασία ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ.
Έχει ζήσει τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ από το πρώτο επίσημο αγώνα που έδωσε στην ιστορία του με την ομάδα του γαλλικού πολεμικού πλοίου Ζαν ντ' Αρκ, στις 30 Απριλίου 1925 στο Ποδηλατοδρόμιο, την οποία νίκησε με 6-0 έως και σήμερα.
Μπορείτε να διανοηθείτε το τι είχε δει αυτός ο άνθρωπος σε αθλητικό επίπεδο?
Είχε δει το Καραΐσκάκη σε όλες τις μορφές του, από τότε που ήταν αλάνα και είχε καρβουνόσκονη, έως και σήμερα που είναι το πιο σύγχρονο γήπεδο στην Ελλάδα.
Είχε δει όλους του παίχτες που έχουν παίξει στην ιστορία του συλλόγου
Είχε ζήσει το έργο όλων των διοικήσεων
Είχε δει όλες τις φανέλες μας στο πέρασμα των χρόνων να αγωνίζονται.
Είχε ζήσει την εποχή που η φανέλα δεν είχε επάνω χορηγό παρά μόνο το δαφνεσταφανομένο έφηβο στο στήθος.
Είχε ζήσει την δημιουργία του ύμνου της ομάδας μας "Φεύγατε από εμπρός" αλλά και του νεότερου "Θρύλε των γηπέδων Ολυμπιακέ"
Είχε ζήσει όλες τις κακές στιγμές και τα προβλήματα του συλλόγου από την ημέρα ίδρυσης του έως και σήμερα.
Είχε ζήσει όλες τις καλές στιγμές της ομάδας μας, είχε βάλει το λιθαράκι του στο οικοδόμημα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ και φρόντισε μαζί με τα αδέλφια του και τους άλλους συμπαίχτες του να βάλουν τα θεμέλια για αυτό που όλος ο κόσμος σήμερα ονομάζει ΘΡΥΛΟ.
Είχε ζήσει την δημιουργία όλων των τμημάτων του συλλόγου μας
Είχε ζήσει ότι μπορείτε να φανταστείτε γύρω από τον Ολυμπιακό από πριν την ίδρυση του έως και σήμερα.
Αυτόν τον μεγάλο άνθρωπο, ιστορικό πρόσωπο για την σημερινή ιστορία του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ μιας και είναι ο τελευταίος μιας άλλης εποχής, τότε που οι παίχτες έπαιζαν για την περηφάνια τους και την φανέλα τιμούμε με αυτό το άρθρο.
Γιατί εμείς οι Γαύροι τους θρύλους δεν τους κλαίμε, μόνο τους τιμούμε.
Θα κλείσουμε το κείμενο αυτο με δυο λόγια του που χτυπούν στην καρδιά κάθε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ
"Ο Ολυμπιακός είναι λατρεία. Εμείς τον φτιάξαμε και θα τον αγαπάμε μέχρι να πεθάνουμε...."
Βλέπετε ο κυρ Λεωνίδας ή "στραβοσουγιάς" όπως ήταν το παρατσούκλι του ήταν ο τελευταίος εν ζωή από την θρυλική πεντάδα των αδελφών Ανδριανόπουλων καθώς και ο τελευταίος από την χρυσή πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού μας πού τα είχε δει και τα είχε ζήαει όλα.
Από χτες η ερυθρόλευκη οικογένεια και ο Πειραιάς είναι σε ρυθμούς πένθους και θλίψης για το χαμό του κυρ Λεωνίδα.
Τα λόγια είναι φτωχά πολλές φορές για να μεταδώσουν τα συναισθήματα μας.
Ο άνθρωπος αυτός, μέχρι χτες, ήταν ο πιο σημαντικός ιστορικά άνθρωπος εν ζωή για την οικογένεια του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ.
Τι να πρωτοπούμε για τον Λεωνίδα Ανδριανόπουλο. Θα πούμε λίγα λόγια που ελπίζουμε να δώσουν στους νεότερους να καταλάβουν πόσο ιστορικό πρόσωπο ήταν για τον Ολυμπιακό μας ο Λεωνίδας.
Καταρχάς γνώριζε τον Ολυμπιακό πριν ακόμα δημιουργηθεί και ονομαστεί έτσι. Γνώριζε δηλαδή από πρώτο χέρι το παρασκήνιο της δημιουργίας του συλλόγου που εμείς σήμερα λατρεύουμε. Από τότε που συζήταγαν τη συγχώνευση των δύο πειραϊκών σωματείων, του Αθλητικού και ποδοσφαιρικού συλλόγου Πειραιώς (Πειραϊκός Ποδοσφαιρικός Όμιλος) και του ομίλου φιλάθλων Πειραιώς.
Την ιστορική μέρα 10 Μαρτίου 1925 ήταν έξω από το καφενείο του Μοίρα, μιας και επειδή ήταν ανήλικος δεν του είχε επιτραπεί η είσοδος. Δεν έχει σημασία όμως, το θέμα είναι ότι ήταν εκεί και άκουγε τα χειροκροτήματα την ώρα που ο Νότης Καμπέρος και ο Μιχάλης Μανούσκος βάφτιζαν το νέο σύλλογο με την ονομασία ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ.
Έχει ζήσει τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ από το πρώτο επίσημο αγώνα που έδωσε στην ιστορία του με την ομάδα του γαλλικού πολεμικού πλοίου Ζαν ντ' Αρκ, στις 30 Απριλίου 1925 στο Ποδηλατοδρόμιο, την οποία νίκησε με 6-0 έως και σήμερα.
Μπορείτε να διανοηθείτε το τι είχε δει αυτός ο άνθρωπος σε αθλητικό επίπεδο?
Είχε δει το Καραΐσκάκη σε όλες τις μορφές του, από τότε που ήταν αλάνα και είχε καρβουνόσκονη, έως και σήμερα που είναι το πιο σύγχρονο γήπεδο στην Ελλάδα.
Είχε δει όλους του παίχτες που έχουν παίξει στην ιστορία του συλλόγου
Είχε ζήσει το έργο όλων των διοικήσεων
Είχε δει όλες τις φανέλες μας στο πέρασμα των χρόνων να αγωνίζονται.
Είχε ζήσει την εποχή που η φανέλα δεν είχε επάνω χορηγό παρά μόνο το δαφνεσταφανομένο έφηβο στο στήθος.
Είχε ζήσει την δημιουργία του ύμνου της ομάδας μας "Φεύγατε από εμπρός" αλλά και του νεότερου "Θρύλε των γηπέδων Ολυμπιακέ"
Είχε ζήσει όλες τις κακές στιγμές και τα προβλήματα του συλλόγου από την ημέρα ίδρυσης του έως και σήμερα.
Είχε ζήσει όλες τις καλές στιγμές της ομάδας μας, είχε βάλει το λιθαράκι του στο οικοδόμημα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ και φρόντισε μαζί με τα αδέλφια του και τους άλλους συμπαίχτες του να βάλουν τα θεμέλια για αυτό που όλος ο κόσμος σήμερα ονομάζει ΘΡΥΛΟ.
Είχε ζήσει την δημιουργία όλων των τμημάτων του συλλόγου μας
Είχε ζήσει ότι μπορείτε να φανταστείτε γύρω από τον Ολυμπιακό από πριν την ίδρυση του έως και σήμερα.
Αυτόν τον μεγάλο άνθρωπο, ιστορικό πρόσωπο για την σημερινή ιστορία του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ μιας και είναι ο τελευταίος μιας άλλης εποχής, τότε που οι παίχτες έπαιζαν για την περηφάνια τους και την φανέλα τιμούμε με αυτό το άρθρο.
Γιατί εμείς οι Γαύροι τους θρύλους δεν τους κλαίμε, μόνο τους τιμούμε.
Θα κλείσουμε το κείμενο αυτο με δυο λόγια του που χτυπούν στην καρδιά κάθε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ
"Ο Ολυμπιακός είναι λατρεία. Εμείς τον φτιάξαμε και θα τον αγαπάμε μέχρι να πεθάνουμε...."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου