KAYΛA X 2

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ 2012

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 2012

Θέλω να γυρίσω στα παλιά...

http://pesetero-blog.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html

Θέλω να γυρίσω στα παλιά. Θέλω να γίνω και πάλι έφηβος, ή ακόμη και πιτσιρικάς. Να επιστρέψω στη δεκαετία του '80, στη δεκαετία του '90. Όχι, δεν με έπιασε η κρίση του 40άρη. Δεν θέλω να έβρισκα την πηγή της νεότητας για να ξαναγίνω νέος σωματικά και ψυχολογικά. Μιλάω μεταφορικά και αναφέρομαι στον τρόπο που αλλάζει ο τρόπος σκέψης με την πάροδο των χρόνων.

Θέλω να γυρίσω στα παλιά. Να γίνω πάλι 11 χρονών, να γυρίσω στην θύρα "8" του παλιού Καραϊσκάκη, το μεσημέρι της 5ης Φεβρουαρίου του 1984. Στο παλιό πέταλο, αριστερά της "7" όπως κάθεσαι σε αυτήν. Και εκεί, από τα ψηλά σκαλιά, να έχω το βλέμμα μια στα δεξιά μου, να χαζεύω την "7" να τραγουδάει ρυθμικά και να φωνάζει "ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ" και μια στον αγωνιστικό χώρο, να βλέπω τον Θρύλο με την ασπροκόκκινη εμφάνιση να κυριαρχεί στον αγωνιστικό χώρο επί του ΠΑΟΚ. Και στο 33ο λεπτό, να γίνεται η έκρηξη : Ο Νίκος Αναστόπουλος με ένα ανάποδο ψαλίδι που μέχρι τότε μόνο σε κόμικς είχα δεί, να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα και το "ΓΚΟΟΟΟΛ" να ακούγεται μέχρι τα ουράνια. Το γήπεδο να σείεται, τους παίκτες να πανηγυρίζουν, τους δικούς μου να με σηκώνουν στα χέρια ψηλά σαν... κασκόλ. Το λέω και ανατριχιάζω, αυτό το γκολ δεν θα το ξεχάσω ποτέ όσο ζω...

Θέλω να γυρίσω στα παλιά. Να γίνω πάλι 18άρης, να κάνω κοπάνα παρέα με έναν φίλο και συμμαθητή που σήμερα - πως τα φέρνει η τύχη - είναι στην ΠΑΕ Ολυμπιακός για να πάμε ένα μεσημέρι Ιανουαρίου του '90 (24/01/1990) να δούμε τη ρεβάνς του 1-0 της Τούμπας με τον ΠΑΟΚ στον ναό μας. Ο πετροπόλεμος της Τούμπας στον πρώτο γύρο είχε ανάψει τα αίματα και η ατμόσφαιρα μύριζε  μπαρούτι από την αρχή. Ο ΠΑΟΚ καλή και γυμνασμένη ομάδα, ο Θρύλος όμως ήταν... ο Θρύλος. Το γκολ του Ισαάκ Μουστακίδη στο 68' έφερε τα πράγματα στα ίσια, ο Θρύλος ήθελε άλλο ένα γκολ για να περάσει. Η κατάσταση, έκρυθμη, με τη φήμη μέσα στην "7" να απλώνεται και να διαδίδεται από στόμα σε στόμα : "Τα ΜΑΤ είναι από κάτω και προσπαθούν να μπουν, θα πέσουν δακρυγόνα"... Ανοίγουν οι αποθήκες κάτω από την "7". Καψούλια απ'αυτά για τις εκκινήσεις των αγώνων δρόμου αρχίζουν να σκάνε, σημαίες καίγονται, στον αγωνιστικό χώρο πετάγονται... ακόντια, μπουριά, καζανάκια... Ένας παλιός, γνωστός 7θυρίτης κραυγάζοντας πάνω απ'τα σύρματα "ΓΚΙΤΣΙΟΥΔΗΗΗ" απευθυνόμενος στον τερματοφύλακα του ΠΑΟΚ, πέταξε έναν... λέβητα. Ο αγώνας πήγε στην παράταση... Ο Θρύλος δεν είχε αντοχές να βγάλει τα 120 λεπτά, ο κόσμος στην εξέδρα δεν σταματούσε δευτερόλεπτο. Στον αγωνιστικό χώρο, υπήρχε ένας σπουδαίος Ηλίας Ταληκριάδης, σε μια απ'τις καλύτερες του εμφανίσεις με τη φανέλα του Θρύλου. Το ματς πήγε στα πέναλτι... Ο Ταληκριάδης έκλεισε ένα σπουδαίο απόγευμα πιάνοντας το πέναλτι του Μήτογλου και ο Αποστολάκης σφράγισε την πρόκριση με 5-3 στα πέναλτι... Το τι έγινε μετά τη λήξη του ματς, είναι άλλο ένα απ'τα πράγματα που δεν χάνονται εύκολα απ'την μνήμη...

Εικόνες τέτοιες έχω δεκάδες. Δεκάδες ματς που είχαν κάτι το ξεχωριστό, κάτι το ιδιαίτερο, κάτι εξαιρετικό. Όλοι μας έχουμε στη μνήμη αγώνες που τους θυμόμαστε συχνά-πυκνά και χαμογελάμε γεμάτοι νοσταλγία. Αυτό που θέλω να καταδείξω είναι το πόσο πολύ έχει αλλοιωθεί ο τρόπος σκέψης μου. Ο τρόπος σκέψης όλων μας, ιδιαίτερα των παλαιότερων. Το πως βλέπαμε το ποδόσφαιρο τότε, το πως βλέπουμε το ποδόσφαιρο τώρα. Δεν αναφέρω τυχαία τους παλαιότερους : Ο νεότερος οπαδός δεν έχει εικόνα ενός ποδοσφαίρου "είδους πολυτελείας". Το να δείς τότε μια ξένη ομάδα στο γήπεδο σου, ήταν είδηση από μόνη της. Τώρα, με τον βομβαρδισμό εικόνων, γνωρίζεις ακόμα και το κάθε πότε κατουράει ο παίκτης. Τότε, συναντούσες ποδοσφαιριστή και γέλαγες μια εβδομάδα. Τώρα, στους φέρνουν στο Red Store και κάνεις και επιλογή με ποιόν θα πας να φωτογραφηθείς. Τώρα λες οτι είναι λίγοι ο Ορμπαΐθ, ο Μακούν και ο Φέισα - τότε είχες Ανδρέα Μπονόβα, Γιώργο Σεμερτζίδη και Χόρχε Μπάριος. Τώρα σε νοιάζει αν ξεκινήσει ο Μιραλάς ή όχι... Τότε, δεν σε ένοιαζε αν έπαιζε ο Σοφιανόπουλος, ο Δρακόπουλος, ο Καλογερόπουλος ή ο Κριεζής, αρκεί να ήσουν εκεί, στα τσιμέντα, να φωνάξεις "ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ"... 

Κριτικάρω τον εαυτό μου και όλους εμάς που επιτρέπουμε τον χρόνο και την εξέλιξη του αθλήματος να μας αλλοιώσει, σιγά σιγά και σταθερά. Ναι, θέλω να γυρίσω στα παλιά. Στην εποχή που ήμουν πιτσιρικάς, έφηβος. Που δεν με ένοιαζε το μπάτζετ του προέδρου, που δεν με απασχολούσε το όνομα του προπονητή, που δεν με ένοιαζε αν στο ρόστερ υπήρχαν 15, 25 ή 225 παίκτες. Που δεν με ενδιέφερε ποιός θα παίξει στη βασική εντεκάδα, που δεν με ένοιαζε το πριμ της UEFA και το εκτός έδρας "διπλό" στην Ευρώπη. Μας έφαγε ο εξευρωπαϊσμός, τα μεγάλα σαλόνια, οι συγκρίσεις με το τι εκατομμύρια πετάνε οι άλλες Ευρωπαϊκές ομάδες και γιατί εμείς δεν δίνουμε αρκετά λεφτά για να πάρουμε παικταράδες. Τώρα, θέλω Μέλμπεργκ και Αβραάμ Παπαδόπουλο στην άμυνα και τουλάχιστον έναν ισάξιο πίσω τους. Τότε, έβλεπα τον "καζάνα" Αλέξη Αλεξίου και τον Σωτήρη Μαυρομμάτη να παριστάνει τον Φράνκο Μπαρέζι αλλά δεν με ένοιαζε : Στα μάτια μου ήταν όλοι γίγαντες. Ναι, οι εποχές αλλάζουν. Ναι, όλα εξελίσσονται - κι εμείς και το ποδόσφαιρο. Κουράστηκα όμως, θέλω να γυρίσω στα παλιά... Κρίμα που δεν μπορώ να το κάνω. Κρίμα...

Kαλη (γηπεδικη) χρονια..

1) Οι εγγραφες εχουν ηδη ξεκινησει...Το ποσο που χρειαζετε για να γινει καποιος μελος του συνδεσμου ειναι και φετος το ιδιο( 60ευρω)
2) Τα κοντομανικα εξαντληθηκαν εδω και καιρο και οποιος δεν προλαβε και θελει δινει προκαταβολη και θα το παραλαβει μολις ερθει η νεα παρτιδα
Υπαρχουν αυτοκολλητα και ραφτα(3σχεδια)

Στην Κυψέλη, ήρθε στόλος...

---

  http://www.redsagainsthemachine.gr/articles/120725/stin-kypseli-irthe-stolos

Λοιπόν, ζελέδες…σας το υποσχεθήκαμε, και επειδή είμαστε γαύροι κι έχουμε μπέσα, όπως έχετε ήδη διαπιστώσει, είμαστε συνεπείς: Η φάπα θα πάει σύννεφο.
Θα βλέπετε κόκκινο η θα ακούτε οτιδήποτε που θα περιέχει το λήμμα «Ολυμπιακός» και θα σκύβετε τον κατακόκκινο σβέρκο σας, αυτόματα. Κι ακριβώς  επειδή  είμαστε γαύροι, με κάποια θέματα δε θα θέλαμε να καταπιαστούμε, ένεκα ότι φοράμε παντελόνια, αλλά παραξυστήκατε στη γκλίτσα του Γαύροντα, κι ως γνωστόν οι  γκλίτσες των Γαύροντων είναι από ξύλο ανθεκτικό και σκληρό μεν, ευαίσθητο δε..
Μέχρι και ναυτάκια λοιπόν ντυνόσασταν και πηγαίνατε στο γήπεδο (στο κλειστό, να βλέπετε την πιο βρώμικη ομάδα στην ιστορία του πλανήτη , τον εξασφύριχτρο,  να σηκώνει κούπες και μετά να χαρίζετε χαρωπά αναμνηστικές μαλαματένιες σφυρίχτρες στους Πηλοϊδηδες και λοιπούς εκπροσώπους της μασονίας),και  στα βαζελομέσα σας, δε χάνετε ευκαιρία για τις εξυπνακίστικες βαζελιές σας περί στόλου και Τρούμπας, με σαφή τα χαζά σας υπονοούμενα.
Για να δούμε, πως ακριβώς έχουν τα πράγματα όμως. Πως έχουν τα πράγματα με άλλον ένα μύθο που με αξιοζήλευτη ζελεδιαρικη επιμονή στο ψέμα και την προπαγάνδα δημιουργήσατε, η έστω έτσι θα θέλατε.
Όπως και με τόσους άλλους, όπως Panathinaikos, έτος ίδρυσης 1908, ότι δεν είσαστε η αγαπημένη, και συνεπώς  η πιο  ξεδιάντροπα ευνοημένη ομάδα της Χούντας κλπ κλπ  (μπα δε γουε, που λένε και στο χωριό σας, για ρίχτε μια ματιά εδώ: http://www.redsagainsthemachine.gr/section/5)
Τι είναι λοιπόν ο Πειραιάς παιδιά μου; (συγγνώμη που δεν σας είπα ζελέδες, αλλά μερικές φορές με πιάνουν και μένα τα συναισθηματικά μου). Τι είναι ο Πειραιάς εκτός από εφιάλτης σας;
Είναι το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, κι ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου (και με θάλασσα πολύ βαθιά, όπως ξέρετε).
Ο Πειραιάς, είχε και την Τρούμπα του, όπως έχει κάθε μεγάλο λιμάνι τη δικιά του «Τρούμπα».
Όπου οι ναυτικοί όταν έπιαναν λιμάνι πήγαιναν να ξεδώσουν και να πηδήξουν καμιά πουτάνα.
Τώρα ποια και τι ήταν τα κορίτσια που στελέχωναν τους διάφορους Μαύρους Γάτους (που σας έφαγαν), θα αναφερθούμε εκτενώς στο μέλλον, πχ από πού φόρτωναν τα ταξά διάφορες κυρίες περιωπής  μετά του υπηρετικού προσωπικού τους και που τις στοίβαζαν σ’ αυτά οχτώ – οχτώ για λόγους οικονομίας (και πληθώρας πρόθυμης πελατείας) να τις κατεβάσουν στο Μπεραία όταν έσκαγε πλώρη ο στόλος, καθώς και με ιστορίες με νταβάδες και των προστατευόμενών τους, τεθλιμμένων ατυχησάντων κορασίδων της Κολονακιώτικης κοινωνίας.
(Ο Χανκ, κατι ξέρει σχετικά: http://www.redsagainsthemachine.gr/articles/120705/i-thlimmeni-aksioprepeia-eixe-onoma
Και, σε κάθε περίπτωση, αυτά που υποννοείτε ζελέδες ότι ανέχονταν μια κοινωνία όπου σε έσφαζαν στο γόνατο για λόγους τιμής (που πολλές φορές η προσβολή της τιμής μπορεί να περιορίζονταν απλά σε μια ματιά), θα είχαν κάποια αξία άμα τα λέγατε επι τοπου, στα Μανιάτικα, στη Δράτσα και στις άλλες περιοχές του Περαία.
Σε κάθε περίπτωση, ένας λαός που το λίκνο του είναι η οδός Φυλής και οι πέριξ περιοχές, θα ‘πρεπε λίγο, άμα είχε μυαλό, να σκεφτεί  πριν ανοίξει τέτοιες συζητήσεις.
Και, τέλος, σε κάθε περίπτωση, ο,τι συνέβαινε στο Μπεραία, συνέβαινε στην Τρούμπα, που ήταν κάτι σα γκέτο, και επίσης τις πουτάνες τις είχαν μαντρωμένες σε ένα συγκεκριμένο χώρο, η κοινωνία και οι τοπικές Αρχές.
Οι Πειραιωτες, ΔΕΝ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΣΑΝ ΤΑ ΝΑΥΤΑΚΙΑ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥΣ.
Τι εννοώ;;;;
Τι λεει το δημοσίευμα της Αθλητικής Ηχούς, την 5-6-1956;;;
Ότι ένα γήπεδο μπάσκετ, ένας ιερός χώρος, όπου η νεολαία θα πρέπει να μυείται στα Υψηλά Ιδανικά του Αθλητισμού, μετετράπη σε «ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΝΑΥΤΑΣ;»
Μα, ούτε μια παλιά αποθήκη; Ούτε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο; Μα, στο σαλόνι του σπιτιου σας;;; Πανω στη ντιβανοκασέλα σας;;;
Ποια ανάγκη ηταν αυτή που εσπρωχνε την Αθηναική κοινωνία να ξεπεράσει (αν υπήρχαν…) τόσα ταμπού και τόσα ηθικά εμπόδια, ώστε να παραχωρήσει ένα τέτοιο χώρο στους Αμερικάνους ναύτας;
Τι, δεν με πιστεύτε ακόμα; Για δείτε εδώ, από την ίδια εφημερίδα, την αυτή ημερομηνία (είπαμε, εμείς μιλάμε με ντοκουμέντα, όχι με βαζελιες καμαρωτές):

Αλλά, εντάξει ρε φίλος, θα πει κάποιος, έγινε μια φορά και το κάνεις θέμα;
Και μια φορά να γινότανε, πάλι θα το έκανα θέμα, αλλά ας δούμε πόσες ακριβώς φορές συνέβη.
Από την ίδια εφημερίδα, την ίδια ημερομηνία:

Επειδή ακόμα δεν έχουμε ενσωματώσει το google translate στο site, και για να μην μας πείτε άλλα, αντιγράφω μεταφράζοντας στην νεοελληνική, από τη δεύτερη στήλη του άρθρου στο συγκεκριμένο απόκομμα:
«…Αυτές τις μέρες, ο Πανελλήνιος παρεχώρησε πάλι το Γυμναστήριό του στους Αμερικάνους, όπως συνέβη και τα Χριστούγεννα και το Πάσχα και συμβαίνει ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΣΤΟΛΟΣ.
Όταν γίνει αυτό, απαγορεύεται αυστηρά η είσοδος σε όλα τα μέλη του συλλόγου. Έτσι, όλοι οι αθλητές, είναι αναγκασμένοι να έχουν αργία 12-15 ημερών ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ»
ΚΑΙ τα Χριστουγεννα;;; ΚΑΙ το Πάσχα;;;; ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΣΤΟΛΟΣ;;; Και, οπως γοερώς κραυγάζει ολο αγωνία ο απελπισμένος αθλητής, αυτό συνέβαινε ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ, των οποίων τις μισές μερες οι Αμερικάνοι Ναυται, τις περνουσαν σουλατσάροντας στα χαι μερη της πρωτευουσης (Κυψελη, ετσι ηταν τοτε..) μεχρι να μαζευτουν στο τσαρδι τους aka Γηπεδο Μπασκετ μετα των τρυφηλλων (η τριφυλλων, δε γκζερω κι ορθογραφία) υπάρξεων που συνήντησαν κατα την έξοδόν των, ινα συνεχισωσι το γλεντι των;;;
Δηλαδή, μήπως οι Στόλοι σύχναζαν πιο συχνά στην καρδιά της Αθηναϊκής κοινωνίας, με ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΑΥΤΗΣ, απ΄ότι στην Τρούμπα; Μήπως εκεί έβγαιναν μόνο να πιουν ένα ποτό, και ο,τι άλλο, μπουχτισμένοι απ το ταξιδι, αλλα το πραγματικο γλέντι (και ο,τι συνεπαγεται αυτό…) για το υπολοιπο της παραμονής τους λαμβανε χωρα στην ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΑ, ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ, ξαναλεω, ΑΥΤΗΣ;
Λοιπόν, ζελέδες, δεν τελειώσαμε με το θέμα.
Θα επανέλθουμε, με ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ (φυσικα..) τεκμηρίωσης θεματα για όλα αυτά: Από την αρχαιότητα, την πορνεια στην Αρχαία Αθήνα, μεχρι διαφορες κοινωνικοπολιτικές έρευνες για την ποσόστωση των διαφορων φυλων της Νοτιοανατολικής Ασίας στην περιοχή της Φυλής και περιξ αυτης…
Γιατί είπαμε, δεν είμαστε απλά ένα γαυρικο site. Εδώ θα μάθετε πολλά.
Και, παρ’ όλο που δεν είχαμε καιρό για γράμματα, ξέρουμε τόσα, όσα χρειάζονται ούτως ώστε να εμπεδώσετε ότι είστε από τα παντα σας ψεύτες και γκαιμπελίσκοι.
Θα κλείσουμε με μια στροφή, απ’ τους Μοιραίους, του Βαρναλη, ίνα επιρρωθεί η φιλοτεχνος και εκπαιδευτικη μας διάθεση:
Του ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος - ίδιο στοιχιό
του άλλου κοντόμερη η γυναίκα
στο σπίτι λιώνει από χτικιό,
στο Παλαμίδι ο γυιός του Μάζη
κ' η κόρη του γιαβή στο Γκάζι.
(όμως, τι εκανε η κορη του Γιαβή στο Γκαζι; Και, τι ηταν το Γκάζι τοτε; Μηπως «επαιζε» κανα δρώμενο; Απ΄οσο ξερω, το Athens Porn Film Festival, δεν λαμβανε χώρα ακομα εκει. Αλλα, θα τα ανακαλυψουμε όλα, και, φυσικα, θα τα δημοσιευσουμε..)