... ή αλλιώς, αναστήθηκαν (πάλι) οι πεθαμένοι. Ο καλός και ψύχραιμος Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου έδωσε την θέση του στον κακό,νωθρό και ασύνδετο Ολυμπιακό του δευτέρου μέρους και έχασε μέσα από τα χέρια του ένα δικό του ματς. Το έγκλημα του να μπεί ξανά ο Ολυμπιακός νωθρός στο ξεκίνημα του 2ου ημιχρόνου τιμωρήθηκε, έστω και αν χρειάστηκε να ντυθεί Τιμωρός ο... Τάσος Κάκος, που με την απόφαση του να καταλογίσει πέναλτι και να δώσει κόκκινη κάρτα στον Αβραάμ στο 61ο λεπτό διαμόρφωσε το αποτέλεσμα αφού στο ξεκίνημα της φάσης υπήρχε οφσάϊντ του Γκαρσία που έβγαζε μάτι. Παραμένει στην πρώτη θέση της βαθμολογίας ο Θρύλος αλλά θα πρέπει να η ομάδα να κάνει την αυτοκριτική της και να βρεί πως θα διορθωθούν όλες αυτές οι επαναλαμβανόμενες "παιδικές ασθένειες".
ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ --> http://www.pesetero.net/pesetero72_jml/index.php?option=com_content&view=article&id=581:8-superleague-1930&catid=37:matchescategory&Itemid=63
Υ.Γ. 1 : Ξεκινάω από τη φάση που άλλαξε οριστικά την εικόνα του αγώνα και διαμόρφωσε το αποτέλεσμα : ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΝΑΛΤΙ. Με το που φτάνει η μπάλα στον Τσισέ και αυτός επιχειρεί το κάτι σαν τακουνάκι αριστερά του, ο Λουίς Γκαρσία είναι οφσάϊντ. Case closed, end of story, δεν υπάρχει φάση, πάπαλα, πως το λένε; Δείτε τη φάση όσες φορές θέλετε, από όποια κάμερα και αν θέλετε. Και για να σας γλυτώσω από τον κόπο, ιδού ένα πολύ ωραίο screenshot που αποδεικνύει του λόγου το αληθές και δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Δείτε που βρίσκεται ο Γκαρσία την ώρα που ο Σισέ κάνει το τακουνάκι...
Υ.Γ. 2 : Σαφέστατο, ε; Μιλάμε λοιπόν για μια φάση στην οποία ο επόπτης Ακρίβος (αν δεν κάνω λάθος) χάζευε τον Αττικό ουρανό και δεν είδε το καραμπινάτο οφσάϊντ, αφήνοντας τη φάση να εξελιχθεί. Ακόμα και για την ανατροπή του Τσισέ αν θέλει κανείς μπορεί να την θεωρήσει τραβηγμένη - γιατί με το σκεπτικό οτι είναι πέναλτι του Τσισέ, τότε πέναλτι είναι και του Φουστέρ όπου ο Κάκος είπε "παίζετε" - αλλά η συζήτηση σταματάει τη στιγμή που ο Γάλλος πασάρει στον Γκαρσία. Ένα μέτρο οφσάϊντ, δε σηκώνει τη σημαία ο επόπτης, δε σφυρίζει ο διαιτητής και αίφνης όχι βρισκόμαστε πίσω στο σκορ, αλλά μένουμε και με δέκα παίκτες. Ο ορισμός της "αλλοίωσης αποτελέσματος". Ασχέτως του τι εμφάνιση πραγματοποιήσαμε εμείς, ασχέτως με το αν έπρεπε να είχαμε νικήσει ή όχι, ασχέτως με το τι λάθη έγιναν, η ουσία είναι μία : Ο βάζελος κέρδισε το ματς χάρη σε αυτή τη φάση. Ας το κρατήσουμε καλά στο μυαλό μας και πάμε παρακάτω.
Υ.Γ. 3 : Προχωράμε : Έναν τρόπο παιχνιδιού ξέρει ο Παναθηναϊκός του Νιόπλια : Γιόμα τη μεγάλε και πάμε να βρούμε τον Σισέ. Τον τρόπο που παίζουν τον ξέρει όλος ο πλανήτης, το μόνο που είχαμε να κάνουμε είναι να προετοιμαστούμε γι'αυτό. Για 45' λεπτά όλα πήγαν μια χαρά, στο 2ο σαρανταπεντάλεπτο καταφέραμε και φάγαμε 2 γκολ με αυτόν τον τρόπο από μια ομάδα που αγνοεί τι σημαίνει "βάζω κάτω τη μπάλα". Ένα πράγμα είχαμε να κάνουμε : Να μην αφήσουμε τη μπάλα να φτάσει στον Σισέ. Και τελικά κάναμε τον βαψομαλλιά ήρωα.
Υ.Γ. 4 : Κοουτσάρισμα α-λα Μπάγεβιτς από τον Βαλβέρδε στο 2ο ημίχρονο. Είδε οτι ξεκίνησε η ομάδα το ίδιο νωχελικά στο 2ο ημίχρονο όπως ξεκίνησε και στο ματς με τον Άρη και έμενε καρφωμένος να κοιτάζει σα την αγελάδα που βλέπει το τρένο να περνά. Τα άκρα του ήταν εκτός αγώνα (ο Ριέρα σε άλλο γήπεδο, ο Φετφατζίδης υπερβολικά τρακαρισμένος) και δεν έκανε τίποτα για να βελτιώσει την κατάσταση όταν είδε την χαλάρωση με το ξεκίνημα του 2ου ημιχρόνου. Από την αποβολή του Αβραάμ και μετά βέβαια οποιαδήποτε κριτική δεν έχει νόημα, καθώς με αριθμητικό μειονέκτημα ποιόν να βάλεις και τι να αλλάξεις. Οι ευθύνες του βρίσκονται στο οτι δεν κράτησε την ομάδα του σε εγρήγορση για να επωφεληθεί το σίγουρο ανέβασμα του Παναθηναϊκού στο 2ο ημίχρονο, όπου με το σκορ στο 0-1 θα τα έπαιζε όλα για όλα και ότι βγεί.
Υ.Γ. 5 : Την ήττα την κάνει πιο επίπονη το γεγονός οτι μετά το 65' ο Παναθηναϊκός κατά την προσφιλή του συνήθεια δεν υπήρχε στο γήπεδο. 30 και κάτι λεπτά με αριθμητικό πλεονέκτημα και έκαναν μια φάση όλη κι όλη, με το σουτ του Γκαρσία που μπλόκαρε ο Πάρντο. Μια ομάδα που 11 εναντίον 10 δε μπορούσε - όχι λόγω τακτικής, αλλά γιατί ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ - να κάνει μια φάση. Κι όμως, τους πεθαμένους τους κάναμε ήρωες. Ο Παναθηναϊκός αυτός δεν πάει πουθενά. Είναι μια ομάδα χωρίς αρχή και τέλος που θα χάσει κι άλλους βαθμούς στη συνέχεια.
Υ.Γ. 6 : Το τι θα κάνει βέβαια ο Παναθηναϊκός ποσώς μας ενδιαφέρει και αυτό που με ενοχλεί πολύ προσωπικά δεν είναι η ήττα. Μια ήττα σε ένα ντέρμπι πες είναι μέσα στο πρόγραμμα. Αυτό που με ανησυχεί είναι η ίδια άθλια εικόνα που παρουσιάσαμε σε δεύτερο συνεχόμενο αγώνα στο δεύτερο ημίχρονο. Προσπαθώντας να βρώ μια λογική εξήγηση, σε ένα πράγμα μπόρεσα να το αποδώσω, όσο κι αν φαίνεται λίγο "τραβηγμένο" : Στην αγωνιστική πτώση του Φουστέρ. Ας μην κολλήσουμε τώρα στο όνομα και αρχίσει μια ατέρμονη συζήτηση για το αν είναι παιχταράς, μίζα, παλτό ή πατατούκα ο Ισπανός, αν τον παίρνει και αν του αρέσει το σκορδόψωμο, λέγοντας "Φουστέρ" ας φανταστούμε τον παίκτη που παίζει πίσω από τον μοναδικό προωθημένο.
Υ.Γ. 7 : Εξηγούμαι : Ο ρόλος του "Φουστέρ" είναι να πιέζει ψηλά, να βοηθάει στα μαρκαρίσματα στα χαφ όταν αμύνεται η ομάδα, να προσπαθεί να περάσει μπαλιές μπροστά και ενίοτε να πατάει περιοχή σαν δεύτερος επιθετικός. Μια θέση απαιτητική, που απαιτεί ευστροφία, ταχύτητα και πάνω απ'όλα "πλεμόνια ατελείωτα" που λέει και ο Αλέφας. Και που αν αποδώσει ο άνθρωπος που παίζει εκεί, δίνει περισσότερη δύναμη στον άξονα και κάνει την ομάδα πιο συμπαγή και λιγότερο ευάλωτη στο να απειληθεί αμυντικά. Ο Ολυμπιακός στο πρόσωπο του Φουστέρ βρήκε τον άνθρωπο που ανταπεξήλθε στις απαιτήσεις της θέσης σε μια σειρά αγώνων (3η, 4η, 5η, 5η αγωνιστική) όπου η ομάδα είχε καλή παρουσία - και το σπουδαιότερο - και πονοκεφάλιασε ελάχιστα αμυντικά. Στον αγώνα με τον Άρη όμως, ο Ισπανός φάνηκε πολύ κουρασμένος, όπως φάνηκε επίσης και σήμερα από το 25λεπτο και μετά. Το αποτέλεσμα, οι αντίπαλοι αμυντικοί να κερδίζουν μέτρα και να ανεβάζουν πιο εύκολα τη μπάλα ενώ οι ομάδες που παίζουν με πολυπρόσωπο κέντρο (όπως ο Άρης π.χ. ή και ο Παναθηναϊκός σήμερα με τρείς κεντρικούς χαφ) δυσκολεύουν τους Ντουντού - Ιμπαγάσα, "χτυπώντας" τους εκεί που πονάνε : Ανασταλτικά.
Υ.Γ. 8 : Το ένα κουίζ λοιπόν που έχει να λύσει ο Βαλβέρδε είναι να βρεί τι εναλλακτικές λύσεις έχει για τον παίκτη που θα παίζει πίσω από τον φορ. Οι εικασίες είναι εύκολες... Το ξέρω οτι και ο Μιραλάς μπορεί να παίξει, και ο Φετφατζίδης, και ο Ιμπαγάσα, ακόμα και ο Νέμεθ. Το θέμα είναι... μπορεί να παίξει με αυτόν τον τρόπο που περιέγραψα; Ο Βαλβέρδε χρησιμοποιεί τον Φουστέρ όχι γιατί είναι μίζα του ή γιατί ζουν έναν μεγάλο έρωτα, αλλά γιατί τα χαρακτηριστικά του είναι πλησιέστερα σε αυτό που ψάχνει για αυτή τη θέση. Ναι, ο Βαλβέρδε ίσως να είναι κολλημένος, λίγος, προβληματικός, ας του καταλογίσει ο καθένας ότι θέλει. Χαζός όμως δεν είναι για να μη βλέπει ότι βλέπουν όλοι οι άλλοι, οτι π.χ. ο Μιραλάς είναι δέκα κλάσεις ανώτερος του Φουστέρ στον τομέα της τεχνικής κατάρτισης. Όπως και να'χει πάντως, είναι δικό του θέμα τώρα να βρεί εναλλακτικές λύσεις. Ξέρει πως είναι η ζωή με τον Άλκη, ας βρεί και εναλλακτικές για μια ζωή χωρίς τον Άλκη.
Υ.Γ. 9 : Το άλλο κουίζ ακούει στο όνομα Αλμπέρ (το διόρθωσα)
Ριέρα. Περιμένω πολλά περισσότερα από τον αστέρα της ομάδας μου από το να κάνει φάουλ στο Λουκά το Βύντρα. Τον Ριέρα τον θέλω και στα δύσκολα και περισσότερο απ'όλα, να τον δω επιτέλους να κάνει ένα καλό ενενηντάλεπτο.Υ.Γ. 10 : Για τον Φετφατζίδη έχω αφιερώσει αρκετές γραμμές. Προ καιρού είχα γράψει οτι ο παίκτης πρέπει να προστατευτεί και να συμβουλευτεί σωστά για το όταν έρθει η ώρα που θα τον κρίνουν. Τώρα λοιπόν που θα αρχίσουν τα "πούστικα" δημοσιεύματα οτι δεν είναι έτοιμος για μεγάλα ματς ακόμα, οτι δεν έχει την ποιότητα του Νίνη και διάφορα άλλα τέτοια, θα πρέπει τόσο το τεχνικό τιμ όσο και η διοίκηση να τον στηρίξουν. Και να αφήσουν οι δικές μας εφημερίδες επιτέλους τα "Μέσι", "Πέσι", και "Χέσι" : Τον Μέσι η Μπαρτσελόνα τον δούλευε σχεδόν για μια εξαετία πριν τον προωθήσει όπως τον προώθησε. Ο Φετφατζίδης είναι ο Φετφατζίδης - ούτε ο Μέσι, ούτε ο Ρονάλντο, ούτε κανείς άλλος. Και πάνω απ'όλα φυσικά πρέπει να πεισμώσει ο ίδιος.
Υ.Γ. 11 : Τέρμα όμως τώρα με τη μιζέρια. Υπάρχει πίκρα γιατί απ'αυτούς τους σιχαμένους δεν μας αρέσει να χάνουμε. Όλα αυτά τα παραπάνω δεν είναι ούτε κακοπροαίρετη κριτική, ούτε "χώσιμο" : Είναι απλά επισημάνσεις που έχουν να κάνουν με την πορεία της ομάδας ως τώρα. Από εκεί και πέρα, είμαι αισιόδοξος : Είμαστε στην 8η αγωνιστική, είμαστε στην πρώτη θέση, έχουμε ποιότητα ως ομάδα και το μόνο που μένει είναι να το αποδείξουμε και στον αγωνιστικό χώρο. Να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να δούμε πως θα γίνουμε πιο αποτελεσματικοί για τη συνέχεια. Έχουμε δύσκολο πρόγραμμα και μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου πρέπει να το βγάλουμε αλώβητοι. Και σίγουρα μπορούμε να το καταφέρουμε.
Υ.Γ. 12 : Τα αθλητικά ραδιόφωνα έχουν πλάκα. Ο Παναθηναϊκός έχει γίνει ομαδάρα επιπέδου με παίκτες ποιότητας, ο Ολυμπιακός κλάταρε, έχει έλλειψη δυναμικότητας, δεν έχει παίκτες (ενώ ο Παναθηναϊκός έχει) και όλοι πανηγυρίζουν για το μεγαλείο του πρωταθλητή. Η προπαγάνδα καλά κρατεί. Εμείς τι κάνουμε; Κλείνουμε τα αυτιά μας, στηρίζουμε την ομάδα, κρίνουμε αυτό που βλέπουμε και όχι αυτό που μας λένε και σε λίγο καιρό θα έχει ξεχωρίσει η ήρα από το στάχυ. Τότε να δούμε πάλι που θα κρυφτούν "οι ειδικοί". Όσο για την Παναθηναϊκάρα που έδειξε και πάλι πόση ποιότητα έχει σαν ομάδα; Λίγη υπομονή μέχρι την Τετάρτη που θα του θωπεύσουν τον πωπό οι Σεργκέηδες, να δούμε τι θα μας λένε. Όσο για εσάς βαζελάκια, πανηγυρίστε : Σε λίγους μήνες θα τα ξαναπούμε, στο Καραϊσκάκη όμως. Περιμένουμε να έρθει ο Σισέ να μας κλείσει το στόμα. Εις το επανιδείν...
