Δεν υπάρχει αμφιβολία για το γεγονός ότι ο Θρύλος είναι η λαοφιλέστερη ομάδα σε τούτη εδώ τη χώρα… Επίσης, δεν χωράει αμφισβήτηση, για την απαράμιλλη πίστη-λατρεία που εμείς οι γαύροι, διαθέτουμε για τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο και την ερυθρόλευκη την ριγωτή…
Αποτέλεσμα των παραπάνω, αναμφίβολων και αναμφισβήτητων ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ, δεν είναι άλλο από το «ερυθρόλευκο όργωμα» όλης της Ελλάδας και της «ερυθρόλευκες καταλήψεις» σε όλα τα γήπεδα της επικράτειας… Δεν υπάρχει ελληνικό γήπεδο που να μην έχουμε πάει, σύγγαυροι, ενώ οι εκδρομές μαζί με τον Θρύλο, έχουν την δική τους ιστορία, με κοινό, όμως, παρανομαστή, ότι τέτοιες εκδρομές σε όγκο, συχνότητα αλλά και παλμό, μόνο εμείς οι Ολυμπιακοί έχουμε κάνει και μπορούμε να κάνουμε…
Τα στοιχεία αυτά, αρκούν από μόνα τους, για να αποδείξουν ότι αυτή η φασιστική, αλλά και κωμικοτραγική, συνάμα, κατάσταση με τις μετακινήσεις βλάπτει πρώτον και πρώτα απ’ όλους, τον Ολυμπιακό και τον πύρινο λαό του… Οι Ολυμπιακοί μετακινούνται, σίγουρα και μαζικά, άρα, κατά άμεση συνέπεια, οποιαδήποτε άρση και απαγόρευση των μετακινήσεων εκείνους θα βλάψει, έτσι δεν είναι; Έτσι, είναι! Είτε σε κάποιους αρέσει είτε όχι, είτε κάποιοι μπορούν να το δεχτούν είτε δεν μπορούν…
Κι αν ΔΕΝ αρκούν, στους «αμφισβητίες» τα αυταπόδεικτα αυτά στοιχεία υπάρχουν κι άλλα, το ίδιο…αδιάσειστα, με τα παραπάνω. Όταν αγωνιζόμασταν στην Ριζούπολη, είχαν έρθει παοκτσήδες, αλλά εμείς ΔΕΝ είχαμε πάει στην Τούμπα! Τυχαίο; Δεν νομίζω… Την ίδια περίοδο είχαν έρθει βαζελάκια, αλλά, εμείς δεν πήγαμε στην Λεωφόρο. Τυχαίο; Δεν νομίζω… Κι όσο σκέφτομαι ότι εκείνη την χρονιά, έσπασε το…άφταστο σερί μας, δεν το νομίζω ακόμα περισσότερο (όπως το ίδιο συμβαίνει όταν θυμάμαι και το «παρασκήνιο» που υπήρχε, πριν από αυτά τα ματς, προκειμένου να βρεθεί τρόπος για να μην υπάρξει μετακίνηση μας. Τέλος πάντων…).
Ο πρώτος φασιστονόμος, σχετικά με τις μετακινήσεις «εκπονήθηκε» όταν υφυπουργός Αθλητισμού ήταν ο Γιώργος Λιάνης (ο οποίος νόμιζε ότι με τον τρόπο αυτό θα έσωνε ή θα έφτιαχνε την δημόσια εικόνα του). Ο…κωμικοτραγικός αυτός νόμος έφερε μόνο κωμικοτραγικές καταστάσεις και (εξαιτίας της Θύρας 7, κυρίως) δεν εφαρμόστηκε, συνολικά ή ουσιαστικά, ποτέ! Από τότε και μετά στο θέμα των μετακινήσεων επικρατεί το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ ή μάλλον το απόλυτο ΧΑΟΣ, ενώ τα νομοσχέδια σχετικά με την καταπολέμηση της βίας, γενικώς, ψηφίζονται το ένα μετά το άλλο! Κανένας κανόνας, καμιά νομοθεσία, κανένα νομικό ή θεσμικό πλαίσιο για το συγκεκριμένο θέμα… Την μία πετάνε την ευθύνη στις διοικήσεις των ομάδων… Την άλλη αποφασίζει η ΕΛ.ΑΣ. (που παίρνει ποσοστό επί των κερδών των ΠΑΕ, για την παρουσία της!) για το ποιοι οπαδοί θα μετακινηθούν και σε ποια γήπεδα, θα γίνει αυτό… Την μία μπορούν την άλλη δεν μπορούν… Άλλες φορές, αποφασίζει ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ., άλλες ο εισαγγελέας κι άλλες…ο Πρωθυπουργός (χωρίς υπερβολή). Κανένα σχέδιο, κανένα πλάνο και το χειρότερο, καμιά ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ…
Επί 20 χρόνια, τις δεκαετίες ΄80 και ΄90, δηλαδή, με πολύ πιο σκληροπυρηνικούς οπαδούς και πολύ χειρότερα οργανωμένα αστυνομία, όχι απλά γίνονταν μετακινήσεις, αλλά ΟΛΟΙ οι οπαδοί πήγαιναν ΕΛΕΥΘΕΡΑ (και όσο περνούσαν τα χρόνια, όλα και πιο οργανωμένα) ΠΑΝΤΟΥ!
Ειδικά, στα ΄90s , τα πράγματα ήταν απλά και ξεκάθαρα. Υπήρχε ποσοστό επί των εισιτηρίων, το οποίο, δικαιούται κάθε φιλοξενούμενη ομάδα, και η γηπεδούχος ήταν υποχρεωμένη να παραχωρήσει. Για την μετακίνηση των οπαδών ναυλώνονταν τρένα ή πούλμαν (ανάλογα την απόσταση), ενώ υπήρχαν προκαθορισμένοι τόποι και χρόνοι, όπου συγκεντρώνονταν ο κόσμος και ξεκινούσε η πορεία ή η εκδρομή, (με την ΕΛ.ΑΣ. όλο και πιο «ενήμερη», όσο περνούσαν τα χρόνια). Επίσης, την ευθύνη για τις θύρες των φιλοξενούμενων, τις είχαν οι φιλοξενούμενες ομάδες και οι οπαδοί τους (οι ΠΑΕ - όχι σε όλες τις περιπτώσεις - πλήρωναν τις ζημιές στις θύρες που φιλοξενούνταν οι οπαδοί τους, με αποτέλεσμα και οι ίδιες οι ομάδες να πιέζουν και να προσπαθούν, ώστε να μην γίνονται επεισόδια).
Αυτά, τότε… Τώρα, δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ και γι’ αυτό επικρατεί αυτό το μπάχαλο, σχετικά με τις μετακινήσεις… Μία γίνονται, μία δεν γίνονται… Εκεί πάμε, εκεί δεν πάμε… Οι άλλοι πάνε, εμείς, όχι… Εμείς πάμε εδώ, αυτοί δεν πάνε εκεί… «Ότι να ‘ναι» και «όπου να ‘ναι» δηλαδή στην… «WHATEVERLAND» στην χώρα του «ότι να ‘ναι».
Το θέμα, όμως, μόνο απλό, δεν είναι, από την στιγμή που καταπατώνται συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα Ελλήνων πολιτών (και οι οπαδοί έλληνες πολίτες είναι, ξέρετε…). Το θέμα είναι, μάλιστα, πολύ σοβαρό και έχει κοινωνικοπολιτικές επιδράσεις (και αντιδράσεις) από την στιγμή που είναι πασιφανές, ότι δημιουργεί, σε μάζες ανθρώπων, αίσθημα αδικίας και απουσία δικαίου ή καθεστώτος ισονομίας. Αυτά ακριβώς αισθάνεται ο ΛΑΟΣ του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, εδώ και πολλά χρόνια, με αποκορύφωμα το ματς στην Ξάνθη, σχετικά με το πια… περιβόητο, πλέον «θέμα των μετακινήσεων»!
Κι είμαστε, σύγγαυροι, ακόμα πιο οργισμένοι γιατί ξέραμε, τουλάχιστον, ότι τα τελευταία χρόνια (από το νέο Καραϊσκάκη και μετά) η διοίκηση και εδικά ο Σωκράτης δεν χαλιόταν μ’ αυτήν την «φλου» κατάσταση σχετικά με τις μετακινήσεις, ενώ τώρα, που ξέρουμε ότι η νέα διοίκηση είναι υπέρ των μετακινήσεων (σύμφωνα με τα λεγόμενα της τουλάχιστον) και επιθυμεί την δημιουργία ενός νομικού πλαισίου για τις μετακινήσεις, βλέπουμε να μην μας το επιτρέπουν να πάμε ούτε στα γήπεδα που μέχρι πέρσι πηγαίναμε συνέχεια!
Κάτι πρέπει να γίνει, λοιπόν… Κάτι, άμεσα και, κυρίως, επίσημο, προκειμένου να τελειώνει αυτό το… «θέατρο του παραλόγου», αυτό το παραμυθάκι αν θέλετε…
ΥΓ: Το θέμα των μετακινήσεων είναι μεγάλο και άκρως σημαντικό για κάθε οπαδό (αν όχι για κάθε πολίτη), γι’ αυτό ακριβώς θα συνεχίσω να ασχολούμαι με αυτό. Υπάρχει και συνέχεια, λοιπόν…
