«Καλά, αγόρι μου, έχεις τρελαθεί; Θα πας στο γήπεδο με αυτόν τον παλιόκαιρο; Ο Θεός χαλάει τον κόσμο και εσύ το γήπεδο σκέφτεσαι;», «Εσύ, παιδάκι μου, δεν πας καλά! Μόνο ο Ολυμπιακός σε ενδιαφέρει…», «Αν ασχολιόσουν με τα μαθήματά σου όπως με τον Ολυμπιακό, θα ήσουν ο καλύτερος μαθητής».
Αυτές οι φράσεις και αυτές οι ατάκες αναμφισβήτητα κάτι θυμίζουν σε όλους τους… «άρρωστους». Την παιδική τους ηλικία, ίσως. Τότε που ακόμη οι γονείς μας δεν είχαν συνειδητοποιήσει ότι το καμάρι τους έχει φάει την «ένεση» του Θρύλου και έχει εθιστεί στην ολυμπιακή ιδέα.
«Πού θα πας; Τρελός είσαι; Και τα παιδιά, η δουλειά σου;», «Δηλαδή, δεν θα βγούμε έξω, για να πας πάλι στο γήπεδο;», «Και θα λείπεις όλο το Σαββατοκύριακο;». Πόσες κοπέλες ή σύζυγοι έχουν αγανακτήσει με το πάθος που έχουμε για τον Ολυμπιακό και αναρωτιούνται –ή μας ρωτάνε στα… ίσα– αν ο Θρύλος είναι πιο σημαντικός για εμάς απ’ ό,τι εκείνες; Πόσες έχουν δεχτεί ότι είναι μαζί με κάποιον τρελό; Στ’ αφτιά μας όλα αυτά φαντάζουν κάτι σαν βαβούρα, σαν θόρυβος… «Μωρέ, τι μας λένε τώρα; Για τον Ολυμπιακό πρόκειται».
Ίσως δεν έχουν και εντελώς άδικο, από τη δική τους πλευρά. Θέλει τρέλα να μπαίνεις σε ένα πούλμαν και να «αλωνίζεις» τα ελληνικά γήπεδα, με βροχές, χιόνια και κρύα. Να κάνεις ένα ταξίδι 4-5 ωρών (ή 8-9, ακόμα και 10), έχοντας μάλιστα να αντιμετωπίσεις και το κόμπλεξ των αντιπάλων που εκφράζεται με πέτρες, καδρόνια, μολότοφ, μέσα και έξω από το γήπεδο, και την ελεεινή και τρισάθλια συμπεριφορά της Ελληνικής Αστυνομίας, οι άντρες της οποίας σου ζητάνε διαβατήρια, σου πετάνε το…φαΐ και γενικώς σε ξεφτιλίζουν.
Το να «αλωνίζεις» την Ευρώπη για μέρες -ή εβδομάδες ακόμη- μέσα σε πούλμαν και βαπόρια, προκειμένου να βρεθείς δίπλα στην ομάδα που λατρεύεις απαιτεί τρέλα - ή όχι; Το να πληρώνεις από το υστέρημά σου για να φύγεις το πρωί, να πας στο οποιοδήποτε μέρος της Ευρώπης και να γυρίσεις το βράδυ ή το άλλο πρωί, τι προϋποθέτει; Μάλλον τρέλα. Είναι η ίδια τρέλα που –καλώς ή κακώς, ευτυχώς ή δυστυχώς– φέρνει σε δεύτερη μοίρα υποχρεώσεις, σχολεία, δουλειές, έξοδα, ταλαιπωρίες, καιρικές συνθήκες κ.λπ., μπροστά στον «Κόκκινο Θεό», μπροστά στην Ερυθρόλευκη και τον Δαφνοστεφανωμένο Έφηβο. Επειδή, όμως, εμείς είμαστε οι πιο γνωστικοί-τρελοί και επειδή από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια, ξέρουμε καλά ότι αυτή η τρέλα πηγάζει από την απύθμενη, δυνατή, ακλόνητη και αιώνια πίστη μας στον Ολυμπιακό μας, σε αυτόν που μας ομορφαίνει τη ζωή. Οπότε, αφήστε τους…τρελούς στην τρέλα τους!
Αφήστε μας, «κύριοι ανευθυνο-υπεύθυνοι» και δήθεν αρμόδιοι να μετακινούμαστε ελεύθερα, όπως το σύνταγμά μας ορίζει και επιτρέπει (η ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα). Η αντιδημοκρατική έως φασιστική αντιμετώπιση του θέματος της «μετακίνησης των οπαδών» έχει αρχίσει εδώ και αρκετό καιρό (από τον περιβόητο νόμο Λιάνη) και στο διάστημα αυτό έχουν βγει κάμποσοι νόμοι (που τις περισσότερες φορές αναιρεί ή αντικρούει ο ένας τον άλλον) περί καταπολέμησης της βίας στα γήπεδα. Συμπέρασμα; Όποτε θέλουν βία και αναμπουμπούλα, επειδή αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους (σκάνδαλα, για παράδειγμα) επιτρέπουν τις μετακινήσεις… Όποτε κρίνουν πως θέλουν να το παίξουν «προστάτες» του πολίτη, τις απαγορεύουν… Χωρίς, φυσικά, ποτέ να εξηγούν με ποια κριτήρια συμβαίνει αυτό ή πού αποσκοπεί τελικά αυτή η «μπρος-πίσω» τακτική… Αποσκοπεί, όμως… Αποσκοπεί στη μετατόπιση ευθυνών, των δικών τους ευθυνών…
Για όλα τα δεινά του ποδοσφαίρου, λοιπόν, «φταίνε οι οργανωμένοι» σύμφωνα με τις ξερόλες που –απ’ ό,τι φαίνεται– μόνο αυτοί αγαπούν το ποδόσφαιρο! Για τα άδεια γήπεδα δεν φταίνε οι απαράδεκτες εγκαταστάσεις και οι ακατάλληλοι αγωνιστικοί χώροι, αλλά οι…οργανωμένοι οπαδοί! Όπως και για το απαράδεκτο ποδοσφαιρικό θέαμα δεν ευθύνονται οι «τσουρουκάδες» και οι παίκτες-«κριάρια», ούτε οι πρόεδροι που δεν δίνουν λεφτά να φέρουν τίποτε παίκτες της προκοπής.
Δεν φταίει καν η έλλειψη υποδομών και ποδοσφαιρικής παιδείας, αλλά οι… χούλιγκαν!!! Λες και οι οργανωμένοι φτιάχνουν τα γήπεδα «στρούγκες» και όχι οι διοικήσεις των ομάδων ή μάλλον το κράτος. Λες και οι «γνωστοί-άγνωστοι» παίζουν μπάλα και όχι οι ποδοσφαιριστές… Είναι εύκολο, βλέπετε, να μετατοπίζονται οι ευθύνες, η ανικανότητα και η… λαμογιά των πραγματικά αρμοδίων και υπευθύνων και να δημιουργούνται αποδιοπομπαίοι τράγοι, που δεν είναι άλλοι από τους οπαδούς και η βία που μόνο αυτοί (!) προκαλούν – σύμφωνα με τους παράγοντες της πολιτείας και φυσικά τους δημοσιογράφους.
Όλοι αυτοί ασφαλώς και γνωρίζουν ότι η βία είναι κοινωνικό φαινόμενο και ενυπάρχει σε όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου - και όχι μόνο στα γήπεδα. Σιγά, όμως, να μην το παραδεχτούν και ανοίξουν τα μάτια του «κοσμάκη», όπως οι ίδιοι αποκαλούν και αντιμετωπίζουν τον απλό κόσμο. Μήπως ρώτησαν ποτέ τη γνώμη των οπαδών και εκείνοι αρνήθηκαν να την καταθέσουν; Μήπως μας κάλεσαν ποτέ να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα και δεν το ξέρουμε; (το τι έχει κάνει η Θύρα 7 για την καταπολέμηση της βίας θα το συζητήσουμε άλλη φορά, γιατί αυτά που έχουμε κάνει είναι πολλά και ουσιαστικά.) Τώρα πώς γίνεται να τα ξέρουμε ΜΟΝΟ εμείς, είναι επίσης μία άλλη μεγάλη και πονεμένη ιστορία. Αφού θέλουν να καταπολεμήσουν τη βία, γιατί δεν ακούνε –έτσι, από περιέργεια– τι πιστεύουν, τι αισθάνονται και τι λένε εκείνοι που παρουσιάζονται σαν υπεύθυνοι για το πρόβλημα;
Όλοι εκείνοι, λοιπόν, που κόπτονται για τη βία στα γήπεδα και παίρνουν και μέτρα εναντίον της (τρομάρα τους), καλό θα είναι να λύσουν πρώτα τα υπόλοιπα κοινωνικά προβλήματα και μετά το συγκεκριμένο. Αν αυτοί που αποκαλούνται από τους «ηθικολόγους» των ΜΜΕ, από τους υποκριτές πολιτικούς και την δήθεν «καλή» κοινωνία, «χούλιγκανς», «γνωστοί-άγνωστοι», κ.λπ., είναι όντως εγκληματίες, τότε ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου